رابطه مدیریت دانش فردی و خودکارآمدی در کادر پزشکی و پیراپزشکی مراکز بهداشتی درمانی

 دنیای امروز نیازمند به کارگیری مدیریت دانش فردی است. علی رغم توجه محققان به مدیریت دانش فردی در رشته های مختلف، بررسی نقش و ارتباط آن با عملکرد کارکنان بالینی هنوز نیاز به بررسی دقیق و موشکافانه ای دارد. مطالعاتی چند نشان می دهند که مدیریت دانش فردی کارکنان سازمان های بهداشتی و درمانی از سطح مطلوبی برخوردار نیست. در این راستا، مقاله حاضر به تشریح چگونگی ارتباط مدیریت دانش فردی با خودکارآمدی میان کادر آموزشی درمانگاه های غرب استان مازندران می پردازد. این مطالعه همبستگی با استفاده از دو پرسشنامه سنجش خودکارآمدی و مدیریت دانش فردی به طور مقطعی داده ها را از بین ۱۰۵ نفر از کارکنان کادر آموزشی درمانگاه های شبکه بهداشت که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، گردآوری نمود. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهند که تمامی ابعاد مدیریت دانش فردی با خودکارآمدی کارکنان رابطه ای مثبت (۰۵/۰p<) داشتند و از بین آن ها بعد مهارت های مشارکتی (۰۵/۰p<، ۳۹/۰r=) بالاترین ضریب همبستگی را با خودکارآمدی نشان داده است. همچنین مدیریت دانش فردی از توانایی مناسبی برای پیش بینی خودکارآمدی کارکنان برخوردار است (۳۷/۰ß=، ۱۴/۰=۲r). با توجه به نتایج این مطالعه، انتظار می رود کارکنان برخوردار از سطح بالاتری از مدیریت دانش فردی خود کارآمدی بالاتری داشته باشند؛ بنابراین، مدیران می توانند با اتخاذ راهکارهای مناسب، ازجمله برگزاری دوره های ضمن خدمت مرتبط، شرایط لازم را برای ارتقاء و بهبود آن فراهم نمایند.

Keywords:

کارکنان , مراکز بهداشتی_درمانی , خودکارامدی , مدیریت دانش فردی