تحلیل رابطه بینامتنی تاریخ نوشته های محلی و شاهنامه
Publish place: The Journal of Epicliterature، Vol: 16، Issue: 2
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 220
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPNFA-16-2_012
تاریخ نمایه سازی: 30 مهر 1401
Abstract:
چکیده ارتباط وپیوند بینامتنی مهمترین اصل در شکلگیری متنهای جدید است. از این رو متنها، هرچند از رشتههای مختلف، همواره از هم تاثیر پذیرفته و میان آنها رابطه بینامتنی بوده است. بر این مبنا مساله پژوهش حاضر، این است که تاریخنوشتههای محلی چه رابطهای با شاهنامه به منزله پیشمتن خود داشته و چگونه و به چه میزانی با این متن مسلط ادبی پیوند یافته است. به منظور دستیابی به پاسخ این مساله، از نظریه «ترامتنیت» ژرار ژنت که کاملترین نظریه در مطالعه و شناخت روابط میان متون است، استفاده میکنیم. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نظر فضای انجام کار کتابخانهای است. بررسی و تحلیل دادههای متنی، این نتیجه را بر ما روشن کرد که تاریخنگاران محلی با بسامد جالب توجهی از چهار گونه بینامتنی نقلقول، ارجاع، تلمیح و سرقت متنی در متون تاریخی بهره برده و بدین صورت پیشمتن شاهنامه پاسخگوی مناسبی برای انتظارات، انگیزهها و اهداف تاریخنگاران محلی بوده است.
Keywords:
Authors
فرشته محمدزاده
دانشگاه فردوسی مشهد
محمدجعفر یاحقی
دانشگاه فردوسی مشهد، گروه زبان و ادبیات فارسی
بهمن نامور مطلق
دانشیار گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی
جواد عباسی
دانشیار گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :