سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

بررسی رابطه زشتی و ویران گری در شاهنامه فردوسی

Publish Year: 1395
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 210

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_JPNFA-12-21_006

Index date: 22 October 2022

بررسی رابطه زشتی و ویران گری در شاهنامه فردوسی abstract

چکیده  شاهنامه فردوسی دربردارنده باورها، اعتقادات و اندیشه های مردمان ایران است و می­توان هویت ایرانی را در آن بخوبی جست وجو کرد. یکی از مسایل با اهمیت، رابطه زشت رویی و ویران گری در شاهنامه است. از آن­جا که این باور در شاهنامه بارها آمده است، نمی توان بسادگی از آن گذشت. با توجه به اهمیت این موضوع، در این مقاله سعی شده است ابتدا ژرف­ساخت این رابطه بیان گردد، سپس بازتاب آن در شاهنامه بررسی شود. توام بودن زشتی و ویران گری، ریشه در دین ها و کیش های مختلف ایران باستان دارد، زیرا وقتی اهریمن تیره و بدبو، در جای گاه خالق موجودات معرفی می­شود - آن هم موجودات موذی و مضر- به تبع آن، هر آن چه زشتی، بدی، نقص، کژی و کاستیست، به او بازمی گردد. بنابراین چون اهریمن ویران گر است، مخلوق او نیز ویران گر است. این بن­مایه در شاهنامه­ بارها آمده است و در همه­جا افراد زشت­روی، اهریمنی و ویران گر شناسانده شده­اند. این اندیشه آن­چنان در شاهنامه عمیق است که در بسیاری از موارد ویران گران نیز زشت­رو و اهریمنی معرفی شده­اند.

بررسی رابطه زشتی و ویران گری در شاهنامه فردوسی Keywords:

بررسی رابطه زشتی و ویران گری در شاهنامه فردوسی authors

علی حیدری

دانش یار. گروه زبان و ادبیات فارسی. دانش گاه لرستان. ایران

سعید امامی

دانش جوی دکتری زبان و ادبیات فارسی. دانش گاه لرستان. ایران.

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
فهرست منابع. ...
ابن مقفع، عبدالله. (۱۹۴۱). کلیله و دمنه، تصحیح محمد المرصفی، ...
اوستا. (۱۳۷۹). ترجمه و پژوهش هاشم رضی. تهران: بهجت.. ...
اکبری مفاخر، آرش. (۱۳۸۸). «مینوشناسی اهریمن در اوستا و متون ...
اکبری مفاخر، آرش. (۱۳۸۸). «اهریمن پرستی زروانی و نمونه­های بازمانده ...
اکبری مفاخر، آرش. (۱۳۸۹). درآمدی بر اهریمن شناسی ایرانی، تهران: ...
بهار، مهرداد. (۱۳۸۶). از اسطوره تا تاریخ، گردآورنده و ویراستار ...
حافظ شیرازی، خواجه شمس الدین محمد. (۱۳۷۰). دیوان، غنی- قزوینی، ...
حمیدیان، سعید. (۱۳۸۳). درآمدی بر اندیشه و هنر فردوسی، تهران: ...
خالق داد هاشمی و مصطفا عباسی. (۱۳۶۳). پنجاکیانه، تصحیح محمدرضا ...
دوشن گیمن، ژاک. (۱۳۷۸). اورمزد و اهریمن (ماجرای دوگانه باوری ...
رجبی، پرویز. (۱۳۸۷). هزاره­های گم شده، تهران: توس.. ...
رستگارفسایی، منصور. (۱۳۷۹). اژدها در اساطیر، تهران: توس.. ...
رضی، هاشم. (۱۳۸۲). آیین­های مغان (آموزه­ها و مراسم باورهای بنیادی)، ...
رضی، هاشم. (۱۳۸۲). دین و فرهنگ ایرانی پیش از زردشت، ...
زادسپرم. (۱۳۸۵). وزیدگی­های زادسپرم، پژوهشی از محمدتقی راشدمحصل، تهران: پژوهش ...
زینر، رابرت چارلز. (۱۳۸۸). زروان یا معمای زردشتی گری، ترجمه ...
زمردی، حمیرا و زهرا نظری. (۱۳۹۱). «خاست گاه و ردپای ...
سرکاراتی، بهمن. (۱۳۷۸). سایه های شکار شده ( گزیده مقالات ...
صفا، ذبیح الله. (۱۳۶۹). حماسه سرایی در ایران ( از ...
عفیفی، رحیم. (۱۳۷۴). اساطیر و فرهنگ ایرانی در نوشته­های پهلوی، ...
فردوسی، ابوالقاسم. (۱۳۸۸). شاهنامه براساس نسخه نه جلدی چاپ مسکو، ...
فریزر، جرج جیمز. (۱۳۸۶). شاخه زرین، ترجمه کاظم فیروزمند، تهران: ...
کریستن سن، آرتور. (۱۳۸۹). نمونه­های نخستین انسان و نخستین شهریار، ...
کزازی، میرجلال الدین. (۱۳۷۶). رویا، حماسه، اسطوره، تهران: مرکز.. ...
کزازی، میر جلال الدین. (۱۳۸۰). مازهای راز (جستارهایی در شاهنامه)، ...
کوورجی کویاجی، جها ن گیر. (۱۳۸۸). بنیادهای اسطوره و حماسه ...
مسکوب، شاهرخ. (۱۳۸۴). ارمغان مور (جستاری در شاهنامه)، تهران: علمی.. ...
منشی، نصرالله. (۱۳۷۱). کلیله و دمنه، تصحیح مجتبا مینوی، تهران: ...
نظامی گنجوی. (۱۳۶۳). خسرو و شیرین، به تصحیح حسن وحید ...
مهر، فرهنگ. (۱۳۸۴). دیدی نو از دینی کهن (فلسفه زردشت)، ...
یثربی، یحیا. (۱۳۹۳). فلسفه خرافات. تهران: امیرکبیر. ...
نمایش کامل مراجع