اثر تمرین هوازی بر سطوح فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و گلوکز در زنان یائسه مبتلا به پرفشارخونی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: روش های تعدیل زندگی مانند فعالیت ورزشی می توانند با تقویت عملکرد اندوتلیال، از بروز بیماری های قلبی - عروقی در بیماران مبتلا به پرفشارخونی پیشگیری کنند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر ۶ هفته تمرین هوازی بر سطوح فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و گلوکز پلاسمایی در زنان یائسه مبتلا به پرفشارخونی صورت گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی ۲۰ زن یائسه مبتلا به پرفشارخونی مرحله یک        (۵۵-۵۰ ساله) به صورت تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل    ۶ هفته تمرین هوازی با شدت ۶۵-۵۰% حداکثر ضربان قلب، ۶۰-۴۵ دقیقه در هر جلسه و ۳ جلسه در هفته بود. گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. فشارخون و سطوح فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و گلوکز پلاسمایی  قبل و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف - اسمیرنف، لوین و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، ۰۵/۰>p در نظرگرفته شد. یافته ها: پس از ۶ هفته، میزان فشارخون سیستولی و دیاستولی در گروه تمرین کرده، کاهش معنی داری یافت (۰۰۱/۰>p). به علاوه، ۶ هفته تمرین ورزشی با افزایش معنی دار فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (۰۰۲/۰>p) و کاهش معنی دار میزان گلوکز همراه بود (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، تمرینات هوازی منظم با کاهش قند و فشار خون، همچنین افزایش فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در زنان یائسه مبتلا به پرفشارخونی همراه است.

Keywords:

Exercise , Hypertension , Postmenopause , Vascular Endothelial Growth Factors , A Randomized Clinical , VEGF . , تمرین هوازی , پرفشارخونی , یائسگی