نقش و جایگاه پژوهش روابط بین المللی در سیاستگذاری خارجی جمهوری اسلامی ایران

در دوران ماقبل مدرن، به دلیل تعداد اندک کشورها و محدودیت در تعاملات آنها با یکدیگر، نیاز به اطلاعات وسیع و عمیق چندانی برای سیاستگذاری بین المللی نبود. با گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات در دوره مدرن و افزایش تعداد کشورها به ویژه پس از فروپاشی شوروی، سیاست گذاری بین المللی کشورها بسیار پیچیده، تخصصی و رقابتی شد. به همین جهت، کشورها برای پیش گرفتن از یکدیگر و کسب قدرت به پژوهش روی آوردند. با توجه به اهمیت پژوهش در روابط بین الملل، هدف پژوهش حاضر تعیین جایگاه و نقش آن در سیاستگذاری خارجی ایران است. بدین منظور، با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و جمع آوری داده ها به صورت اسنادی و کتابخانه ای، مبانی نظری پژوهش در قالب تعریف پژوهش و نقش آن در روابط بین الملل و مدل های سیاستگذاری مورد بررسی قرار گرفته است. سپس، بر اساس مبانی نظری، شاخص هایی برای تعیین نقش و جایگاه پژوهش در روابط بین الملل در سیاست گذاری خارجی ایران انتخاب گردید. نتایج و یافته های پژوهش، حاکی از آن است که با توجه به تعداد اندک پژوهشگران، سهم بسیار پایین پژوهش در تولید ناخالص داخلی، در اختیار بودن مراکز پژوهشی در مالکیت دولت که منجر به عدم شفافیت در ارائه نتایج پژوهش ها می شود، پژوهش در روابط بین الملل جایگاه بارز و تعیین کننده ای در سیاستگذاری خارجی ایران نداشته است.

Keywords:

پژوهش , روابط بین الملل , سیاستگذاری بین المللی ایران , مدل حل مسئله