بررسی اثر تجویز آبستاتین بر بهبود اضطراب، مرگ سلولی نکروز و آپوپتوزیس در ناحیه هیپوکامپ در مدل سندرم جنین الکلی در موش های صحرایی نر

مقدمه: ازجمله عواقب بی شمار مواجهه با الکل در دوران بارداری افزایش رفتارهایی مانند اضطراب است که می تواند باعث کاهش در عملکرد روزانه شود. شواهد بالینی و تجربی نشان داده است که قرار گرفتن در معرض الکل پس از تولد باعث التهاب در هیپوکامپ و کاهش نورونزایی در بین سایر مناطق مغزی می شود. این قضیه می تواند در طی رشد اولیه به دلیل سطوح کم آنتی اکسیدان ها در مغز مضر و خطرناک باشد. آبستاتین یک پپتید تازه کشف شده با فعالیت ضدالتهابی، آنتی اکسیدانی، در مدل های حیوانی مختلف است.مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه تعداد ۶۰ سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار و Inbreed با وزن تقریبی ۲۵۰ - ۲۰۰ گرم و تحت شرایط استاندارد و بعد از گذراندن دوره سازگاری استفاده شد. از طریق لوله گذاری داخل عضلانی (گاواژ)، اتانول (۲۷ / ۵ گرم در کیلوگرم در روز) در موش ها در روزهای ۲ الی ۱۰ (سه ماهه سوم در انسان) تجویز شد. سپس حیوانات، آبستاتین (۱ و ۵ میکروگرم بر کیلوگرم) در روزهای ۱۰ - ۲ پس از زایمان دریافت کردند. سیوشش روز پس از تولد، برای ارزیابی رفتارهای شبه اضطرابی در موشهای صحرایی آزمون مدل ماز به علاوهای شکل مرتفع (EPM) انجام شد. تعداد ورود به بازوهای باز، مدت زمان ماندن در بازوهای باز ارزیابی و ثبت گردید همچنین میزان سلول های نکروز شده از طریق رنگ آمیزی نیسل و آپوپتوز نیز توسط روش TUNEL بررسی شد.نتایج: داده های رفتاری نشان داد که در گروه های تیمار شده با آبستاتین میزان اضطراب نسبت به گروه اتانول کاهش یافته (۰۵ / ۰ > P) به علاوه در گروهاتانول افزایش مرگ سلولی نکروز در ناحیه CA۱ هیپوکامپ مشاهده گردید که تیمار با آبستاتین کاهش معناداری در میزان سلول های نکروتیک نشانداد (۰۱ / ۰ > P).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه نشان داد که آبستاتین اثر محافظتی بر نقصه ای عصبی، رفتاری مرتبط با الکل دارد، هرچند که تحقیقاتبیشتر در آینده موردنیاز است.

بررسی اثر تجویز آبستاتین بر بهبود اضطراب، مرگ سلولی نکروز و آپوپتوزیس در ناحیه هیپوکامپ در مدل سندرم جنین الکلی در موش های صحرایی نر Keywords:

آبستاتین , اتانول , اضطراب , مرگ سلولی نکروز