بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روانشناختی، استرس ادراک شده و تاب آوری زوجین در شهر اهواز

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، سودمندی و کارکرد تجارب روانشناختی نظیر افکار، خاطرات و احساسات روانشناختی را هدف قرار می دهد و فعالیت های معنادار زندگی را بدون توجه به وجودشان پیگیری می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روانشناختی، استرس ادراک شده و تاب آوری زوجین در شهر اهواز می باشد. پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش زوجین مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره خانواده در شهر اهواز می باشند. شیوه نمونه گیری در این پژوهش از نوع نمونه گیری هدفمند بوده، ابزار اندازه گیری پرسشنامه، شامل: پرسشنامه ی انعطاف پذیری شناختی، مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳) و پرسشنامه ی تاب آوری کونور و دیوید سون آزمون شدند. شرکت کننده های گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و در هر هفته یک بار و از میان حضور یافتگان پس از حائز شرایط شدن معیارهای ورودی و معیارهای خروج ۲۰ زوج انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه: گروه مداخله ی مبتنی بر پذیرش و تعهد (۱۰ زوج)، و گروه کنترل (۱۰ زوج) جای گرفتند، این نمونه گیری از اردیبهشت ۹۸ آغاز شد. با کنترل پیش آزمون، سطح معنی داری همه آزمون ها بیانگر آن هستند که بین همسران گروه های آزمایش و کنترل حداقل ازلحاظ یکی از متغیرهای وابسته (انعطاف پذیری روانشناختی، استرس ادراک شده و تاب آوری زوجین) تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۰۰۱ / ۰> p و ۹۰/۷۹= F). نتیجه آنکه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از درمان های شناختی- رفتاری موج سوم است که علاوه بر راهکارهای تغییر رفتار، از راهکارهای پذیرش و حضور پویا در لحظه نیز برای افزایش انعطاف پذیری روانشناختی، کاهش استرس و افزایش تاب آوری زوجین استفاده می کند.

Keywords:

آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد , انعطاف پذیری روانشناختی , استرس ادراک شده , تاب آوری زوجین