اصول و قواعد فقهی موافق و موید حق بر علایم تجاری و طرح های صنعتی

تجارت و صنعت در دهه های گذشته سبب ایجاد وضعیت ها و شرایط جدید و خاص در حوزه هایمختلف از جمله صنعت و تجارت شده است و علایم تجاری و طرح های صنعتی نیز نتیجه گسترش صنعت و تجارت بودهاست که امروزه از ارزش بسیار زیادی برخوردارند، با توجه به اهمیتی که طرح های صنعتی و علایم تجاری در عصر کنونیحائز آن است، ضرورت بررسی فقهی مالکیت فکری در طرح های صنعتی و علایم تجاری مشخص می شود. در راستای همینضرورت پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شد. هدف از تحقیق حاضر، آن بودکه با بررسی مبنای فقهی حق در طرح های صنعتی و علایم تجاری در چارچوب فقه، مناسب ترین و قابل اعمال ترین مبنارا با لحاظ اصول و قواعد حقوقی کشورمان مشخص نماییم، براساس نتایج تحقیق بیشتر فقها از جمله آیت الله مکارم شیرازی،آیت الله کاظم الحائری، آیت الله خامنه ای، آیت الله جعفر سبحانی، آیت الله محمد فاضل لنکرانی و... موافق حق بر علائمتجاری و طرح های صنعتی هستند، می توان گفت اکثریت فقها بویژه فقهای امامیه استدلال می کنند، بر اساس چارچوبهایفقهی شیعه، این حق را می توان به رسمیت شناخت. در رابطه با مبنای فقهی و موافقت با حق مذکور فقها به؛ قاعده صحت،حق سبق، قاعده مصالح مرسله، نظریه مقاصد شریعت، قاعدهی لاضرر، نظریه منطقه الفراغ، قاعده لا حرج و به دلایل واستدلالات فقهی دیگری مانند؛ اختیارات ولی فقیه، سیره عقلا، مصلحت حمایت و... استناد کرده اند.

Keywords:

حق , مالکیت فکری , علائم تجاری , طرح های صنعتی