ایجاد و ارتقاء شاخصه های آرامش فضایی در مجتمع های تجاری در حضور مخاطبین

مفهوم آرامش در معماری دارای ابعاد و مبانی تخصصی خود می باشد. معماری به عنوان یک رتشه فنی، فلسفی و هنری موضوع آرامش را از بسترهای گوناگونی مورد بررسی قرار می دهد. این بسترها شامل مبانی علوم روانشناسی محیطی، علوم انسانی و همچنین مبانی تعاملات و علوم اجتماعی می باشد. هدف اساسی این است که فضای معماری بتواند براساس شاخصه های انسانی قادر به ارتباط سازنده با مخاطبان فضای معماری خود باشد. براین اساس در این پژوهش با هدف بررسی ابعاد آرامش در فضای معماری موضوع معماری تجاری مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش با استفاده از رویکرد کیفی موضوع آرامش و سرزندگی را از منظر علم روانشناسی محیطی مورد بررسی قرار داده است. در جهت تجزیه و تحلیل موارد از روش توصیفی و تحلیلی اطلاعات سازنده در این خصوص استفاده نموده است. در نهایت در جهت ارائه نتایج پژوهش از استدلال منطقی و عقلی استفاده شده است. براین اساس با توجه به نتایج پژوهش می توان عنوان نمود مولفه هایی چون فرم فضای معماری، اجرای فضای معماری، نور فضای معماری، رنگ در فضای معماری، کاربری فضای معماری و در نهایت ابعاد فضای معماری در ایجاد آرامش و تقویت آن در فضای عماری بسیار موثر باشد. فضای معماری آرامش بخش فضایی مملر از سکوت معنا نیافته است. بلکه فضایی است که به نیازهای اساسی انسانی با توجه به نوع کاربری به نحو مطلوبی پاسخ دهد.

Keywords:

رواشناسی محیطی , علوم انسانی , میانی اجتماعی , آرامش , سر زندگی معماری