رهیافتی برای تدوین راهبردهای آموزشی جمعیت هلال احمر بر اساس مرور برخی درس های آموخته شده از رویکردهای دنبال شده تا به اکنون

آموزش‌های پیشگیرانه و آمادگی‌بخش همگانی که با هدف ارتقای نقش‌پذیری اثربخش شهروندان در الگوهای ملی و محلی پاسخ به شرایط اضطراری و کاهش اثرات زیانبار سوانح، پیش‌بینی گردیده، فراز و فرود فراوانی داشته است. قانونی شدن تولی‌گری جمعیت هلال احمر و انعکاس آن در قانون مدیریت بحران کشور-که ناظر به درک اهمیت آن از سوی قانونگذاران می باشد-از یکسو و فزونی یافتن فراوانی و شتاب وقوع حوادث و سوانح در سالیان اخیر-که طیفی از آنها با منطق گرمایش زمین و تعییرات اقلیمی، توضیح پذیر می باشند-در پیوند با تغییرات بالنسبه عمیق جامعه و جهان پساکرونا از دیگر سو، ضرورت توجه بنیادین به مقوله ی آموزش همگانی در کنار آموزش‌های تخصصی اثربخش برای تربیت امدادگران و نجاتگران با دانش و مهارت‌های به روز، برای گذار به ساحتی متناسب با تغییرات روزافزون را اجتناب‌ناپذیر نموده است. این مقاله، تلاشی است برای به دست دادن رئوسی به منظور کمک به تدوین راهبردهای ملی آموزش همگانی در آستانه ی تدوین و تصویب برنامه ی پنچ ساله‌ی دوم جمعیت هلال احمر به عنوان متولی آموزش‌های همگانی و نهاد معین دولت در خدمات امداد و نجات در شرایط اضطراری، بر اساس برخی درس آموخته های احصائی از رویکردهایی که تا کنون دنبال گردیده است .

Keywords:

آموزش همگانی , درس های آموخته شده , قانون مدیریت بحران , راهبردهای ملی آموزشی