بررسی میزان و نوع آلودگی میکروبی تلفن های همراه کارکنان درمانی شاغل در مراکز دندانپزشکی دانشگاه شاهد

مقدمه و هدف: ابزارهای الکترونیکی قابل حمل نقش مهمی در انتقال پاتوژن های بیمارستانی در محیط بیمارستان ها و در جامعه دارند. گوشی های تلفن همراه که توسط بیماران، همراهان و کارکنان بخش ها و پزشکان استفاده می شود، می تواند به عنوان منبعی برای رشد باکتری تبدیل شده و سبب انتقال میکروارگانیسم ها و شیوع عفونت های بیمارستانی شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان و نوع آلودگی میکروبی تلفن های همراه کارکنان درمانی شاغل در مراکز دندانپزشکی دانشگاه شاهد است.   مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی در سال ۱۳۹۷ در میان ۱۶۰ کارکنان مراکز دندانپزشکی دانشگاه شاهد تهران انجام گرفت. برای نمونه گیری سوآپ مرطوب بر روی کل سطح گوشی کشیده شد و در محیط های مک کانکی و بلاد آگار کشت داده شد. به علاوه یک فرم اطلاعاتی تهیه شده و اطلاعات دموگرافیک کارکنان شامل سن، جنسیت، سطح تحصیلات و شغل در آن ثبت شده و به علاوه نتایج مربوط به کشت هر گوشی به آن اضافه گردید. داده های حاصل از مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردید. (آزمون کولموگروف اسمیر نوف –آزمون اسپیر من –آزمون من ویتنی -آزمون کروسکال والیس و آزمون دقیق فیشر).   نتایج: نتایج کشت گوشی تلفن همراه شرکت کنندگان به طور کلی نشان داد که ۱۴۴ گوشی (۹۰ درصد) دارای آلودگی بودند و ۱۶ گوشی (۱۰ درصد) آلوده نبودند. بیشترین باکتری رشد پیدا کرده به ترتیب استافیلوکوکوس کوآگولاز منفی (۷/۲۵ درصد) و پس از آن میکروکوکوس (۳/۲۴ درصد) و باسیل گرم مثبت (۷/۱۵ درصد) بودند. فراوانی باکتری های موجود بر گوشی تلفن همراه ارتباط معنی داری با متغیرهای زمینه ای از جمله مرکز نمونه گیری، سن، جنسیت، سطح تحصیلات و شغل افراد نداشت (۰۵/۰

).   نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و مطالعات مشابه در این زمینه می توان نتیجه گرفت که تلفن همراه کارکنان درمانی دارای باکتری های مضری هستند که از مهم ترین عوامل عفونت های با منشاء محیط های درمانی می باشند و می توانند گستره وسیعی از عفونت های ساده تا عفونت های تهدیدکننده حیات را شامل شوند.

Keywords:

عفونت بیمارستانی , گوشی تلفن همراه , کارکنان خدمات درمانی