مقایسه میزان دست یابی به اهداف آموزشی گروه آموزشی پروتز دانشکده دندانپزشکی شاهد در کوریکولوم های مصوب سال ۱۳۷۹ و ۱۳۹۱

مقدمه و هدف: فرآیند آموزش در صورتی مفید خواهد بود که اهداف مورد نظر برای آن، در حین اجرای دوره آموزشی یا پس از اتمام آن محقق گردد. در این مطالعه میزان دستیابی به اهداف آموزشی گروه پروتز دانشکده دندانپزشکی شاهد در دو کوریکولوم مورد بررسی قرارگرفته است.   مواد و روش­ها: روش مطالعه حاضر از نوع مقطعی (توصیفی-تحلیلی) و به صورت ارزشیابی آموزشی است که از الگوی CIPP(Context, Input, Process, Product) استفاده شده است. جمعیت مورد مطالعه شامل تمامی دانشجویان سال آخر رشته دندانپزشکی دانشگاه شاهد است که تمامی واحدهای تئوری و عملی مربوطه خود را تا پایان سال ۹۶-۱۳۹۵ (ورودی ۱۳۹۰) و ۹۸-۱۳۹۷ (ورودی ۱۳۹۲) گذرانده باشند. ورودی ۱۳۹۰ مطابق با کوریکولوم مصوب سال ۱۳۷۹ و ورودی ۱۳۹۲ مطابق با کوریکولوم مصوب سال ۹۱ (ک ۹۱) تحصیل خود را گذرانده اند. برای دستیابی به داده­ها از روش همه شماری استفاده شده است. به هر دو گروه پرسشنامه داده شد که شامل شاخص های دیدن، شنیدن، انجام دادن و توانایی انجام دادن بود. روایی و پایایی پرسشنامه بررسی و تایید شد. داده­ها در برنامه SPSS ۲۴ وارد شدند و توسط تست t و chi-square بررسی شدند.   نتایج: در کوریکولوم ۱۳۷۹ در بخش پروتز متحرک پارسیل، شاخص دیدن ۶۱%، شنیدن ۴۳% و انجام دادن ۹۱% بوده است. در بخش پروتز متحرک کامل، شاخص دیدن ۴۳%، شنیدن ۴۶% و انجام دادن ۸۳% بوده است. در بخش پروتز ثابت، شاخص دیدن ۴۳%، شنیدن ۵۳% و انجام دادن ۶۹% بوده است. در کوریکولوم ۱۳۹۱ در بخش پروتز متحرک پارسیل، شاخص دیدن ۶۷%، شنیدن ۷۴% و انجام دادن ۸۸% بوده است. در بخش پروتز متحرک کامل، شاخص دیدن ۵۴%، شنیدن ۷۰% و انجام دادن ۷۱% بوده است. در بخش پروتز ثابت، شاخص دیدن ۴۸%، شنیدن ۶۸% و انجام دادن ۶۲% بوده است.   نتیجه­ گیری: در کوریکولوم ۱۳۹۱ بیشتر بر روی شنیدن و دیدن دانشجویان متمرکز شده است. در صورتی که در کوریکولوم ۱۳۷۹ تمرکز بیشتر بر روی انجام دادن دانشجویان بوده است.

Keywords:

آموزش دندانپزشکی , ارزیابی آموزشی , پروتز های دندانی , کوریکولوم