بهبود رفتارهای شبه اتیسم با تزریق اکسی توسین در مدل تجربی اتیسم القا شده با محرومیت مادری در موش های بزرگ آزمایشگاهی ماده
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 179
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DMED-27-5_006
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1401
Abstract:
مقدمه و هدف: محرومیت از مادر به عنوان تجربه منفی در اوایل زندگی می تواند با تاثیر بر تکامل صحیح مغز منجر به اختلالات پایدار مانند رفتارهای شبه اتیسم شود. سیستم اکسی توسینرژیک در فرآیند محرومیت مادری دچار تغییر شده و از طرفی اثر مثبت هورمون اکسی توسین در بهبود رفتارهای اجتماعی و رفتار کلیشه ای در اختلال اتیسم نشان داده شده است. در این مطالعه اثر اکسی توسین در بهبود رفتارهای شبه اتیسم القا شده با محرومیت مادری در موش های ماده بررسی شده است. مواد و روش ها: بدین جهت ۳۲ بچه موش ماده در چهار گروه قرار گرفتند. دو گروه آن ها طی ۱۴ روز اول زندگی، روزانه ۳ ساعت از مادر جدا شدند. در حالی که دو گروه دیگر در شرایط طبیعی نگهداری شدند. پس از شیر گرفتگی از هر یک از دو گروه فوق یک گروه در پنج نوبت تحت درمان با اکسی توسین با دوز ۱ میلی گرم بر کیلوگرم قرار گرفتند. در سن نوجوانی (PND=۴۲-۵۰) آزمون های رفتار اجتماعی، رفتارهای کلیشه ای و رفتار اضطرابی گرفته شد. همچنین سطح BDNF پلاسما سنجیده شد. نتایج: مطالعه حاضر نشان داد محرومیت مادری منجر به بروز رفتارهای شبه اتیسم و رفتار اضطرابی در موش های ماده در سن نوجوانی شد (۰۵/۰ p<) که با تزریق اکسی توسین این رفتارها به طور چشم گیر کاهش پیدا کردند (۰۵/۰ p<). همچنین محرومیت مادری منجر به افزایش معنی دار سطح BDNF پلاسما شد (۰۵/۰ p<) که درمان با اکسی توسین اثر معنی دار در کاهش آن نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درمان با اکسی توسین در تعدیل رفتارهای شبه اتیسم و رفتار اضطرابی القا شده با محرومیت مادری در موش های بزرگ آزمایشگاهی ماده نقش موثر داشت.
Keywords:
Authors
منیره منصوری
پژوهشکده علوم شناختی و مغز دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
حمیدرضا پوراعتماد
پژوهشکده علوم شناختی و مغز دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مهرداد روغنی
مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
گرگرز وگنر
پژوهشکده عصب روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آرهوس، آرهوس، دانمارک
مریم اردلان
پژوهشکده نوروساینس و فیزیولوژی، دانشگاه گوتنبرگ، گوتنبرگ، سوئد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
