روندپژوهی راهبرد جنگ روانی و تهدید نظامی اسراییل علیه برنامه هسته ای ایران (از افشاء برنامه تا پایان مذاکرات برجام)

برنامه هستهای ایران طی دو دهه به نگرانی اصلی امنیت ملی اسراییل تبدیل شده است. در مقابل، تلآویو راهبردی چندوجهی را به منظور توقف فعالیتهای هستهای کشورمان طراحی کرده که یکی از مهمترین اجزاء آن، جنگ روانی پیچیده از تابستان ۲۰۰۲(افشاء فعالیتها) تا جولای ۲۰۱۵(امضای توافقنامه برجام) بوده است. این مقاله بر آن است تا با استفاده از روش روندپژوهشی به فهم شیوه چندوجهی جنگ روانی در بازه مزبور بپردازد و توصیههایی را برای تقابل با آن ارائه دهد. پرسش اساسی آن است که جنگ روانی اسراییل علیه برنامه اتمی ایران از چه ویژگیهای خاصی برخوردار است؟ فرضیه اصلی آن است که جنگ روانی اسراییل علیه برنامه اتمی ایران با هدف متاثرسازی مقامات تهران و واشنگتن از طریق جدی جلوه دادن سناریوی حمله نظامی علیه تاسیسات اتمی ایران، طراحی شده است. اساسیترین درونمایه این دوره، دامنزدن به نگرانیها درباره خطرات پرونده هستهای ایران است؛ دومین بنمایه، تاکید بر سایر تهدیدات نظام سیاسی ایران خصوصا سیاست‎ تهاجمی آن شامل مشارکت در فعالیتهای تروریستی و فعالیتهای دامنهدار در گسترش موشکهای دوربرد است؛ سومین موضوع، تهدید حمله به تاسیسات هستهای ایران در خلال سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ است ؛و چهارمین مولفه از ۲۰۱۳ به بعد، جنگ روانی علیه مذاکرات هستهای میان ایران و قدرتهای جهان است که نهایتا زمینه خروج ترامپ از برجام را فراهم آورد. بخش دوم مقاله به ارزیابی چالشهای تلآویو در عملیاتی کردن راهبرد جنگ روانی خود علیه فعالیتهای هستهای ایران خصوصا تحت تاثیر تجربه مذاکرات هستهای و امضای برجام میپردازد و نهایتا برخی اقدامات مقتضی متقابل توصیه شده است.

Keywords:

جنگ روانی , برنامه هسته ای , تهدید اسراییل , مذاکرات هسته ای , حمله نظامی