اثرات عصاره آبی الکلی بخش های هوایی اسطوخودوس بر صرع لوب گیجگاهی ناشی از پیلوکارپین در موش بزرگ آزمایشگاهی

مقدمه و هدف: Lavandula dentata در ایران اسطوخودوس نامیده می شود. گزارش هایی مبنی بر اثرات ضد صرعی اسطوخودوس وجود دارد، ولی تا به حال گزارشی درباره اثر این گیاه بر صرع وجود ندارد. این مطالعه اثر Lavandula dentata بر تشنجات ناشی از پیلوکارپین را تحقیق کرده است. مواد و روش ها: ۷۵ سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر با محدوده وزنی ۲۵۰-۲۰۰ گرم به پنج گروه ۱۵ تایی تقسیم شدند که شامل:۱- گروه کنترل سالین ۲-گروه کنترل عصاره ۳-گروه صرعی ۴- گروه صرعی پیش درمان شده با تک دوز عصاره اسطوخودوس mg/Kg) ۲۰۰) ۵- گروه صرعی پیش درمان شده با دوزهای مکرر عصاره (mg/Kg ۲۰۰). القای تشنجات در هر سه گروه اخیر با تزریق داخل صفاقی پیلوکارپین هیدروکلراید (mg/Kg ۳۸۰) صورت گرفت. مالون دی الدئید (MDA) و گلوتاتیون مغز اندازه گیری شد. از نظر آماری از آزمون آنووای یکطرفه و یا آزمون کروسکال والیس و تست های تعقیبی مربوطه مثل توکی استفاده شد. نتایج: تجویز لاوندولا دنتاتا در گروه پیش درمان موجب تاخیر در بروز Status Epilepticus (SE)، کاهش طول مدت SE و کاهش میزان مرگ و میر نسبت به گروه صرعی شد. پیش درمان با عصاره میزان گلوتاتیون مغز را ۲۴ ساعت پس از تجویز پیلوکارپین، به طور معناداری افزایش داد ولی اثر مهاری بر میزان MDA نداشت.  نتیجه گیری: لاوندولا دنتاتا شدت تشنجات و مرگ و میر ناشی از  SEالقاشده توسط تجویز پیلوکارپین را به طور معنی داری کاهش داد. به نظر می رسد افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی مانند افزایش گلوتاتیون مغز تا حدودی مسئول چنین نتایجی باشد.

Keywords:

لوندر , پیلوکارپین , صرع لوب گیجگاهی , موش بزرگ آزمایشگاهی , استرس اکسیداتیو