اثر فعالیت استقامتی حاد متعاقب مصرف سه دوز مختلف مکمل سیر بر فاکتور هشت، فیبرینوژن انعقادی و فشار خون سیستولی و دیاستولی در مردان جوان ورزشکار

مقدمه و هدف: اثر فعالیت استقامتی حاد متعاقب دوزهای سیر بر فاکتورهای انعقادی و فشار خون مشخص نیست. هدف بررسی تاثیر فعالیت استقامتی حاد متعاقب مصرف سه دوز سیر بر فاکتور هشت، فیبرینوژن و فشار خون سیستولی و دیاستولی مردان ورزشکار بود. مواد و روش ها: ۱۵ مرد استقامتی کار (سن ۸۸/۷±۲۷ سال، وزن ۴۵/۶±۹/۷۳ کیلوگرم، قد ۳۳/۴±۳۵/۱۷۵ سانتی متر)، داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها ۴ جلسه، دوز های سیر (۵۰۰،۷۵۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم) و دارونما را مصرف کرده و ۴ ساعت بعد فعالیت استقامتی ۳۰ دقیقه ای با شدت ۸۵-۶۵ درصد ضربان قلب هدف را بر روی نوار گردان انجام دادند. نمونه خونی، قبل و ۴ ساعت بعد از مکمل، دارونما و فعالیت استقامتی حاد، گرفته شد. تفاوت بین دوزهای سیر متعاقب فعالیت استقامتی، با آنالیز واریانس- بونفرونی و تاثیر هر یک از دوزهای سیر و دارونما با تی-وابسته تحلیل شد نتایج: یک جلسه فعالیت حاد استقامتی متعاقب هر سه دوز سیر، فاکتور VIII، فیبرینوژن و فشارخون سیستولی را به طور معنی داری افزایش داد (۰۵/۰˂P). این افزایش فاکتور VIII و فیبرینوژن متعاقب یک جلسه فعالیت استقامتی شدید پس از ۵۰۰ میلی گرم در مقایسه با ۱۰۰۰ میلی گرم، به طور معنی داری کمتر بود (۰۵/۰˂P)، در حالیکه این افزایش فشار سیستولی پس از دوز ۱۰۰۰ میلی-گرم در مقایسه با ۵۰۰ میلی گرم، به طور معنی داری کمتر بود (۰۵/۰˂P). فشار دیاستولی پس از تمرین و سیر تغییر معنی داری نداشت (۰۵/۰فیبرینوژن می باشد. در حالیکه، سیر ۱۰۰۰ میلی گرم در مقایسه با ۵۰۰ میلی گرم بهترین دوز کاهنده فشار خون سیستولی متعاقب یک جلسه فعالیت استقامتی حاد می باشد.

Keywords:

سیر , تمرین استقامتی حاد , فاکتور هشت , فیبرینوژن , فشار خون