بررسی دیدگاه دانشجویان پزشکی به محتوای درس طب توانبخشی در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

با بهبود سلامت اجتماعی و کاهش مرگ ومیر به نظر می رسد که نیاز اجتماعی به خدمات طب توانبخشی بیشتر می شود. بنابراین لازم است دانشجویان پزشکی با این زمینه آشنایی داشته باشند، درحالی که در برنامه درسی آنان، دروس مرتبط با این رشته گنجانیده نشده است. این تحقیق با هدف ارزیابی نیاز آموزشی دانشجویان پزشکی به آموزش این رشته در دانشگاه جندی شاپور اهواز صورت پذیرفت. براساس طرح درس مصوب طب توانبخشی در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، هفده سرفصل آموزشی برای تعدادی از دانشجوی پزشکی سال چهارم که درس مذکور را برگزیده بودند، تدریس شد. دیدگاه آنان توسط پرسشنامه در پایان دوره ارزیابی گردید. روایی سوالات در زمینه محتوای درس در ارزیابی مقدماتی از طریق اعتبار محتوایی و صوری تایید، و پایایی آن ها با محاسبه آلفای کرونباخ(۸۴/۰= α) تایید شد. ۷۰ درصد از دانشجویان ابراز می کردند که در دوره تحصیل، آموزش نظری کافی در حیطه طب توانبخشی نداشته اند و ۸۵ درصد معتقد بودند که آموزش در این زمینه برای دانشجویان پزشکی متناسب با نیاز درمانی بیماران می باشد. احساس نیاز آنها به سرفصل های درسی گوناگون، از ۲۸ تا ۱۰۰ درصد متفاوت بود. با توجه به تاکید صاحب نظران بر بهبود سلامت، کاهش مرگ و میر، افزایش بروز عوارض بیماری ها و تغییر نوع بیماران مراجعه کننده و اعلام نیاز دانشجویان به این درس، آموزش اصول نظری و مهارت های عملی در زمینه طب توانبخشی می تواند موجب تغییر فکر، مهارت فردی، و عادات دانشجویان پزشکی در جهت درمان بیماران باشد.

بررسی دیدگاه دانشجویان پزشکی به محتوای درس طب توانبخشی در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز Keywords:

طب توانبخشی , طرح درس آموزشی , دانشجویان پزشکی