نقش میانجی افکار خودآیند منفی در ارتباط ویژگی های شخصیت در دانش آموزان دبیرستانی

هدف از انجام این پژوهش، مطالعه نقش میانجی افکار خودآیند منفی در ارتباط ویژگی های شخصیت دانش آموزان دبیرستانی بوده است. به این منظور پژوهشی از نوع توصیفی – همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دبیرستان های دخترانه دوره متوسطه پایه های نهم تا دوازدهم منطقه سیزده شهر تهران بود. نمونه مورد مطالعه این پژوهش شامل ۳۵۰ نفر از دانش آموزان دختر دبیرستانی بود که در سال ۹۹-۱۳۹۸ مشغول به تحصیل بودند انتخاب نمونه تحقیق با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انجام شد که به علت شروع همه گیری بیماری کرونا بخشی از پژوهش به صورت حضوری و بخشی دیگر به صورت داوطلبانه و آنلاین به پرسشنامه های افکار خودآیند منفی (هالان و کندال، ۱۹۹۵) و پرسش نامه ی شخصیت ۵ عاملی (neo) (مک کری و کالستا، ۱۹۹۲) پاسخ دادند . به منظور توصیف ، تحلیل و فرضیه آزمایی از روش های آماری توصیفی و معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد: ویژگی های شخصیت اثر مستقیم بر افکار خودآیند منفی در دانش آموزان دبیرستانی دارد. با توجه به نتیجه فرضیه پیشنهاد می شود که برای دوری از افکار خود آیند منفی در دانش آموزان دختر، ویژگی های شخصیتی غالب در آن ها شناسایی شود.

Keywords:

افکار خودآیند منفی , ویژگی های شخصیت , دانش آموزان