ارزیابی محیط دانش آفرینی در مراکز پژوهشی اسلامی

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی محیط خلق دانش مراکز پژوهشی اسلامی، از دیدگاه پژوهشگران و اعضاء علمی صورت گرفته است. روش : پژوهش حاضر پیمایشی و از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش، پژوهشگران و اعضاء هیئت علمی مراکز پژوهشی اسلامی به تعداد ۲۳۲۸ نفر است .ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای بوده است که بر اساس یافته های پژوهش فرج پهلو ، عصاره و کریمی (۱۳۹۵) تدوین شده بود. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که از نظر پژوهشگران و اعضاء هیئت علمی مراکز پژوهشی اسلامی، متغیرهای زیرساخت هوش، کنشگران هوش، اطلاعات هوش، زیرساخت خلاقیت، کنشگران خلاقیت، اطلاعات خلاقیت، توانمندی های پژوهشگران و اعضاء هیئت علمی و ویژگی های شخصیتی در وضعیت مناسبی قرار دارند. اما زیرساخت مشارکت، کنشگران مشارکت و اطلاعات مشارکت دچار ضعف هستند و نیاز به تقویت دارند. نتیجه گیری: در محیط های مراکز پژوهشی اسلامی برای تسهیل در خلق دانش به طور نسبی اقدامات مناسبی صورت گرفته است. اما مسئولان و دست اندرکاران می توانند با استفاده از نتایج ارزیابی خلق دانش در محیط مراکز پژوهشی اسلامی سعی در برطرف کردن نقاط ضعف و بهبود نقاط قوت بپردازند.

ارزیابی محیط دانش آفرینی در مراکز پژوهشی اسلامی Keywords:

مدیریت دانش , ارزیابی محیط دانش آفرین , محیط بای خلق دانش , مراکز پژوهشی اسلامی , توانمندی های پژوهشگران , ویژگی های شخصیتی , عملکرد پژوهشی , نظریه آی سیستم , نظریه خلق دانش تریپل هلیکس