تعیین مولفه های اثرگذار بر کاربست رویکردهای طبیعت محور در مدیریت رواناب در معابر محلی تهران به کمک تحلیل اثر متقابل

رویکرد فعلی مدیریت رواناب در شهر تهران، رویکردی سازه محور است که هدف اصلی آن جمعآوری و انتقال رواناب به خارج از شهر است. این در حالی است که رویکردهای طبیعتمحور بر جذب حداکثری آب در محل تاکید دارند و جهت محقق ساختن این هدف از نگاه بین رشته ای بهره میبرند. این پژوهش جهت فراهم کردن زمینه کاربست رویکردهای طبیعتمحور در معابر محلی تهران دو هدف اصلی را دنبال می کند: ۱) بازشناسی تخصص ها و مولفه های اصلی مرتبط با موضوع؛ ۲) تعیین نقش و نوع اثرگذاری هر مولفه در شرایط فعلی. در گام اول، واکاوی رویکردهای طبیعتمحور به ارائه مدل نظری تخصصها و مولفههای تحت پوشش آن ها انجامید. در گام دوم اثرات متقابل مولفه ها از نقطه نظر متخصصان با نرم افزار میک مک تحلیل گردید. نتایج نشان میدهد که در شرایط فعلی "سرعت و نرخ جریان" به عنوان مولفه تاثیرگذار مهم ترین نقش و مولفه های "پروفیل معبر"، "همجواری های معبر"، "فعالیتها" و "پوشش گیاهی" و نیز "توجیه اقتصادی"، نقشی تعیین کننده در مدیریت رواناب در معابر محلی تهران دارند؛ سایر مولفه ها یا تاثیرپذیر هستند یا در شرایط موجود از اولویت بالایی برخوردار نیستند. نتایج پژوهش بر کار بیندانشی بین تخصص های علوم آب و منظر شهری و همچنین اقتصاد جهت فراهم آوردن زمینه کاربست این رویکردها تاکید ویژه می نماید.

Keywords:

رواناب شهری , رویکردهای طبیعتمحور مدیریت رواناب , تحلیل اثر متقابل , معابر محلی , میک مک