پیامدهای فرهنگی-اجتماعی کرونا از منظر اندیشمندان

زمستان سال ۱۳۹۸شمسی وسال۲۰۲۰میلادی،درایران وجهان با پدیده ای جدید وغافلگیرکننده به پایان رسید.شیوع ویروس کرونا ،اما با پایان زمستان ؛ این پدیده متوقف نشد بلکه با عالمگیر شدن این ویروس،وضعیت جهان وارتباطات انسانی، دگرگون شد.قرنطینه شدن افراد دربیشتر کشورها ودیجیتالی شدن ارتباطات بدون شناخت پدیده کرونا ، وعدم یا کمبود سوادرسانه ای افراد دراستفاده از فضای مجازی ، ازمهمترین دلایل عدم توفیق نهایی جوامع درکنترل قطعی بیماری بوده است.هدف این تحقیق، شناخت پدیده کرونا وارائه الزامات سوادرسانه ای برای متوقف کردن چرخه انتشار وواگیری ویروس کرونا(کووید-۱۹) است.دراین تحقیق اازروش تحلیل مضمون استفاده شده است. با انجام مصاحبه ساخت نیافته با ۱۵تن ازکارشناسان حوزه سوادرسانه ای درایران الزامات سوادرسانه ای را برای پیشگیری از پدیده کرونامشخص کرده ایم.نتایج تحقیق نشان دادکه۶ مضمون اصلی و۱۰ زیر مضمون درپدیدارشناسی کرونا وجود دارند.مضامین اصلی وفرعی شامل: ۱-افزایش دانایی انسان ها۲-حکومت ها وکرونا با دوزیرمضمون:محدودیت دمکراسی وحفظ دموکراسی،۳-تغییرکسب وکارهابا دوزیرمضمون:کسب وکارحضوری وکسب وکارمجازی،۴-دین وعبادت با چهار مضمون فرعی:عبادت مجازی،زیارت مجازی،سوگواری مجازی،اعیادمجازی مذهبی ، ۵-خلق معناهای جدیدو۶--تغییر فاصله اجتماعی.الزامات سوادرسانه ای برای کاهش ویا توقف شیوع ویروس کرونا(عبارتنداز:۱-ضرورت ارتباطات مجازی،۲-کاهش رفت وآمد ،۳-کاهش هزینه ها،۴-کاهش دیدارهای حضوری،۵-استفاده ازفضای مجازی و۴-آموزش محتوای پیشنهادی با ۲۰ دستورالعمل برای سوادرسانه ای که عمدتا بررعایت فاصله اجتماعی تاکیددارند.

Keywords:

پدیدارشناسی , فضای مجازی , سوادرسانه ای , ویروس کرونا , دین , فاصله اجتماعی