اولویت بندی مولفه های رفتار شهروند سازمانی در نظام برنامه ریزی شهری (نمونه موردی: شهر مشهد)

امروزه شهرها همچون سازمان بزرگ و پیچیده­ای می­­باشند، که شهروندان به ­عنوان عنصر اصلی این مجموعه به حساب می­آیند. رفتار شهروند سازمانی به عنوان رفتارهای فرانقشی، باعث بهبود موثر وظایف و نقش های سازمان می شوند. لذا با توجه به اهمیت شهرها به­ لحاظ تاثیرپذیری برنامه­ریزی­های شهری از رفتار شهروند سازمانی، ضرورت شناسایی مولفه­های رفتار شهروند سازمانی در شهرها وجود دارد. لذا هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت­بندی مولفه­های رفتار شهروند سازمانی می باشد، که از نظر ماهیت و روش توصیفی و از نظر هدف، کاربردی است. جمع آوری داده­ها از مطالعات کتابخانه­ای و تهیه ۳۸۴ پرسشنامه انجام شده است. روایی پرسشنامه با نظر چند تن از صاحبنظران در این زمینه، پایایی پرسشنامه براساس آلفای کرونباخ، تجزیه و تحلیل داده­ها از روش تحلیل عاملی تاییدی و اولویت­بندی از آزمون فریدمن بهره گرفته شده است. طبق یافته­ها، در میان متغیرهای اصلی، همبستگی و رابطه معناداری وجود دارد و در میان متغیر­های اصلی انگیزه، پاسخ، محرک، تقویت و نگرش، متغیر انگیزه و پاسخ دارای اولویت بالاتری در میان متغیرهای دیگر می­باشد، لذا نتایج حاکی از آن است، در اولویت­بندی مولفه­های رفتاری شهروند سازمانی در نظام برنامه­ریزی شهری، مدیران و برنامه­ریزان شهری باید انگیزه شهروندان در شهر مشهد را در برنامه­ریزی­های شهری مد نظر داشته باشند، چون بر پاسخ­دهی شهروندان که به شکل میزان تعهد و رضایت شهروندی از شهر بروز می­دهد، تاثیرگذار است.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , رفتار , شهروند سازمانی , شهر مشهد