بررسی تنوع مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی جمعیت های مختلف گوش بره (Phlomis olivieri Benth.) در استان همدان
Publish place: Journal of horticulture science، Vol: 36، Issue: 3
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 180
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHSUM-36-3_014
تاریخ نمایه سازی: 14 آذر 1401
Abstract:
جنس Phlomis از تیره Lamiaceae حدود ۱۱۳ گونه را در جهان شامل میشود. براساس آخرین گزارش، جنس Phlomis دارای ۲۰ گونه و ۳ هیبرید در ایران است که ۹ گونه آن، انحصاری ایران هستند. گیاه Phlomis olivieri Benth. از گونههای بومی ایران است. گونههای مختلف Phlomis در طب سنتی، برای درمان برخی بیماریها ازجمله زخم معده، دیابت و التهاب مورد استفاده قرار گرفته است. این پژوهش، به منظور ارزیابی تنوع مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی ۱۱ جمعیت گیاه گوشبره، در سال ۱۴۰۰ در مناطق مختلف استان همدان به اجرا درآمد. براساس نتایج به دست آمده، بیشترین وزن تر و وزن خشک سرشاخه گلدار (۹۶/۶ و ۴۸/۳ گرم) و همچنین بیشترین وزن تر و وزن خشک گیاه (به ترتیب ۷۷/۱۱ و ۸۶/۵ گرم) به جمعیت کوهانی تعلق داشت. بلندترین طول گلآذین (۲/۲۴ سانتی متر) مربوط به جمعیت جوزان و کوتاهترین طول گلآذین (۹/۸ سانتی متر) مربوط به جمعیت گاماسیاب بود. بیشترین قطر ساقه (۴۵/۴ میلیمتر) در جمعیت گرین مشاهده شد. بیشترین ارتفاع گیاه (۴/۴۹ سانتی متر) مربوط به جمعیت راهدارخانه بود که با جمعیت گرین، تفاوت معنی داری نداشت (p<۰.۰۵) و کمترین آن، مربوط به جمعیت گرمک (۳۱ سانتی متر) بود که با جمعیت گاماسیاب (۵۰/۳۳ سانتیمتر) اختلاف معنیداری نداشت. همچنین، ۳۱ ترکیب در اسانس شناسایی شد که کاریوفیلن، ژرماکرن دی، و ای بتا فارنسن، بیشترین درصد اجزای تشکیلدهنده اسانس را به خود اختصاص دادند. در این مطالعه، بیشترین اسانس (۰۴/۰ درصد) از منطقه کوهانی به دست آمد که در بین جمعیتهای مورد مطالعه، دارای کمترین ارتفاع از سطح دریا بود. بنابراین به نظر میرسد که عوامل محیطی نیز همانند عوامل ژنتیکی، در ایجاد تنوع در خصوصیات مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی این گیاه موثر بودهاند.
Keywords:
Authors
مهتاب صالحی
گروه علوم و مهندسی باغبانی دانشگاه بوعلی سینا مجتمع آموزش عالی نهاوند (ویژه دختران)
رمضان کلوندی
بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :