کنترل توان و شکل دهی بیم در رادارهای آرایه فازی اکتیو با هدف دست یابی به احتمال شنود کم و با فرض عدم قطعیت در جهت شنودگر

در این مقاله شکل دهی بیم و توان اختصاصی به ماژولهای فرستنده-گیرنده رادارهای آرایه فازی اکتیو به گونه ای بهینه سازی شده است تا احتمال شنود رادار با فرض عدم قطعیت در جهت شنودگر کمینه گردد. مسئله کمینه سازی احتمال شنود به صورت تحلیلی حل شده است و برای ضرایب شکل دهی بیم طرح های مختلفی پیشنهاد شده است. بدین منظور مساله بهینه سازی از دو دیدگاه متفاوت طرح و بعد از تحلیل ریاضی، فرمول بسته ای همراه با الگوریتم تکراری‎ ‎ابتکاری برای تعیین ضرایب شکل دهی بیم ارائه گردیده است. عملکرد الگوریتم های پیشنهادی از لحاظ احتمال شنود رادار و زمان محاسبات با الگوریتم عددی Barrier و‎ ‎رادار کلاسیک که بدون در نظر گرفتن احتمال شنود در پی بیشینه کردن احتمال آشکارسازی اهداف است به عنوان معیار مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد الگوریتم های پیشنهادی نه تنها احتمال شنود رادار را در کل راستای محتمل حضور شنودگر به شکل قابل ملاحظه ای کاهش می دهند بلکه قید احتمال آشکارسازی مطلوب و بودجه توان هر ماژول فرستنده-گیرنده را نیز رعایت می کنند‎.‎ الگوریتم پیشنهادی هم از لحاظ میزان احتمال شنود و هم از لحاظ پیچیدگی محاسباتی بهتر از الگوریتم معیار عمل می کند.

Keywords:

رادارهای آرایه فازی اکتیو , عدم قطعیت در جهت شنودگر , احتمال آشکارسازی هدف , احتمال شنود کم , شکل دهی بیم