طراحی مسیر و تخصیص رادار برای گروهی از پهپادهای همکار با ماموریت اخلال نویزی

این پژوهش به دنبال ایجاد اخلال در یک سامانه راداری یکپارچه متعلق به یک سیستم پدافند هوایی به کمک گروهی از پهپادهای همکار با استفاده از روش جمینگ نویزی می باشد. برای این منظور بایستی در ضمن تخصیص بهینه جمرها به هر یک از رادارها، مسیری مناسب برای نفوذ به این سامانه با کمترین احتمال شکست عملیات طراحی شود. بهینه سازی با هدف کم شدن استفاده از منابع شامل زمان عملیات، افزایش اختلالات در سیستم رادارها و کاهش احتمال آشکارسازی پهپادها انجام می گیرد. احتمال آشکارسازی تابعی از موقعیت و جهت نسبی پهپادها و رادارها و تعداد جمر اختصاص داده شده به هر رادار می باشد. با توجه به پیچیدگی محاسباتی یافتن مسیر بهینه در فضای پیوسته، از گسسته سازی میدان نبرد با نمونه برداری غیریکنواخت به روش لانه زنبوری به جای نمونه برداری یکنواخت استفاده می شود. این گسسته سازی، مسیریابی را به حل مساله کوتاه ترین مسیر مقید روی یک گراف محدود تبدیل می نماید. این روش در هر ناحیه ای که احتمال انحراف مسیر از خط مستقیم بیشتر باشد، تراکم نمونه برداری را افزایش می دهد. مساله تخصیص بهینه جمرها به رادارها نیز به گراف محدودی تبدیل شده و با استفاده از الگوریتم پالس حل می شود. در پایان اثربخشی الگوریتم های پیشنهادی با شبیه سازی یک ماموریت نوعی ایجاد اخلال توسط گروهی از پهپادهای همکار در برابر سامانه پدافند هوایی یکپارچه دشمن نشان داده شده است.

Keywords:

جمینگ نویزی , پهپادهای همکار , مسیریابی , کوتاه ترین مسیر مقید , الگوریتم پالس در گراف جهت دار محدود , نمونه برداری لانه زنبوری