بررسی انتقادی مولفه خودآئینی در نظریه معنویت گرای عقلانیت و معنویت
Publish place: Conference on Emerging Spirituality; Features and Criticism
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 233
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SPISCA01_031
تاریخ نمایه سازی: 19 آذر 1401
Abstract:
نظریه عقلانیت و معنویت به دنبال کاستن درد و رنج بشر با رویکرد معنویت گرایی جدید است. ملکیان در این نظریه توجه خاصی به ویژگیهای انسان معنوی دارد و در نتیجه التفات نظریه به مقوله مدرن شدن، ویژگیهای خاصی برای انسان معنوی بیان کرده است. از جمله این ویژگیها، خودآیینی یا خودفرمانروابودن انسان معنوی است. البته این انگاره، نتیجه استدلال گرایی و غیرمتعبدبودن انسان معنوی است. در مقابل، انسان غیرمعنوی دیگر فرمانرواست و در نهایت به ازخودباختگی انسان می انجامد. این پژوهش با بررسی مسئله تعبد، استدلال گرایی و تبارشناسی فکری این مفهوم، مولفه خودفرمانروایی انسان معنوی را ارزیابی انتقادی میکند. نتیجه این تحقیق آن است که تعبد به طورمطلق به دیگرآیینی منجر نمیشود و تعبد مورد نظر در دین وحیانی، تعبدی مدلل است.
Keywords:
Authors
محمدجواد فرج نژاد
دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی دانشگاه معارف اسلامی قم