مطالعه رابطه الگوهای درماتوگلیفیک و مینوتیا در انگشت اشاره دست راست با ضریب هوشی

بیومتری شاخه وسیع از تکنولوژی هایی است که هویت یک فرد را بر اساس ویژگیهای فیزیکی ، فیزیولوژیکی یا و رفتاری فرد تعیین می کند. درماتوگلیفیک علمی است که به مطالعه صحیح و اصولی خطوط - پوستی موجود در کف دست و پا و انگشتان می پردازد. این پژوهش به منظور بررسی ارتباط نوع الگوی درماتوگلیفیک و انواع مینوتیا با بهره هوشی در ۱۰۰ نفر از دانش آموزان دختر ۱۶-۱۷ سال اقوام فارسساکن از استان خراسان رضوی انجام شد. بدین منظور پس از گرفتن اثر انگشت از افراد مورد مطالعه ، میزان ضریب هوشی با استفاده از تست هوش ریون ارزیابی و تعیین گردید. در نهایت ارتباط بین الگوهای پوستی و میزان ضریب هوشی با استفاده از تحلیل های آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ ارزیابی شد. نتایج : یافته ها را نشان م ی دهد که الگوی پیچی در هر دو دست از بیشترین فراوانی و الگوی کمانی از کمترین فراوانی برخوردار است . فراوانی الگوی کمانی در دست چپ نسبت به دست راست بیشتر است . پژوهش حاضر نشان می دهد در گروه باهوش الگوی کیسه ای و در گروه عادی الگوی پیچی بیشترین فراوانی را دارا است . در بررسی تقارن سنجی ، فراوانی الگوهای مینوتیا در بند اول انگشت اشاره دست در دو گروه باهوش و عادی تفاوت معناداری را نشان داد. همچنین بیشترین تعداد خط شماری به تفکیک دست راست و چپ مربوط به افراد باهوش می باشد. بحث : این پژوهش میتواند احتمالا به عنوان یک ابزار تشخیصی مناسب جهت شناسایی و تشخیص افراد پس از تولد بی آنکه به تجهیزات و پرسنل مجرب و هزینه های گزاف نیاز باشد تا حدودی ضریب هوشی را به سرعت تشخیص داده و ثبت کرد. همچنین این اطلاعات در پیش آگهی تشخیص های روان پزشکی ، پزشکی ، برنامه های درمانی ، تعیین سطح استعداد تحصیلی دانش آموزان ، مسائل مربوط به انسان شناسی و علوم اجتماعی می تواند کاربرد داشته باشد.