رابطه راهبردهای خودتنظیمی و اهداف پیشرفت با درگیری تحصیلی و میانجیگری خودناتوان سازی و کمال گرایی

مقدمه: درگیری تحصیلی دانش آموزان به چالش کشیدن تعریفی است که به عنوان یک ساختار پیچیده تحت تاثیر عوامل متعدد قرار می گیرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه راهبردهای خودتنظیمی و اهداف پیشرفت با درگیری تحصیلی و میانجیگری خودناتوان­سازی و کمال گرایی در دانش آموزان انجام شده است. روش ها: روش تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی به روش مدل­یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش­آموزان پایه­های دهم و یازدهم شهرستان سردشت در سال­تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ به تعداد ۱۵۵۷ نفر بود که تعداد ۳۰۷ نفر با استفاده از جدول مورگان تعیین و به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه­های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت، هدف پیشرفت الیوت و مورایاما، درگیری­تحصیلی زرنگ، خود ناتوان سازی جونز و رودوالت و کمال­گرایی فراست استفاده شد که با استفاده از  نرم افزار AMOS با روش تحلیل مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل داده­ها انجام شد. نتایج: مدل فرضی با داده­ها برازش دارد اثر مستقیم راهبردهای خودتنظیمی، هدف پیشرفت تسلط اجتنابی و عملکرد- گرایش بر کمالگرایی معنی دار می باشد. همچنین اثر مستقیم راهبردهای خودتنظیمی، هدف پیشرفت تسلط-گرایش، تسلط-اجتنابی، عملکرد-گرایش و عملکرد-اجتنابی بر خودناتوان سازی معنی دار است. همچنین اثر مستقیم خودناتوان سازی و کمالگرائی بر درگیری تحصیلی نیز معنی دار است. متغیر هدف پیشرفت تسلط- گرایش به طور مستقیم و غیر مستقیم تاثیر معنی داری بر درگیری تحصیلی دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که راهبردهای خودتنظیمی، اهداف پیشرفت با میانجیگری خود ناتوان سازی و کمال گرایی باعث ارتقا درگیری تحصیلی دانش آموزان می شوند.

Keywords:

academic engagement , Achievement Goals , perfectionism , Self-Regulatory Strategies , Self-Handicapping , اهداف پیشرفت , خود ناتوان سازی , درگیری تحصیلی , راهبردهای خودتنظیمی , کمال گرایی