اثر عصاره گرده نخل، تستوسترون انانتات و تمرین مقاومتی بر پروتئین های عامل اتصالات محکم در بافت پروستات موش های صحرایی نر

سابقه و هدف: با توجه به اثرات جانبی و افزایش استفاده از تستوسترون انانتات در بین ورزشکاران به خصوص ورزشکاران مقاومتی، یافتن ترکیبات جایگزین ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر اثر عصاره گرده نخل، تستوسترون انانتات و تمرین مقاومتی را بر پروتئین های عامل اتصالات محکم در بافت پروستات موش های صحرایی نر بررسی کرد. مواد و روش ها: ۳۶ سر موش صحرایی نر، به گروه های کنترل، تمرین مقاومتی، عصاره گرده نخل، تستوسترون انانتات، عصاره گرده نخل + تمرین مقاومتی و تستوسترون انانتات + تمرین مقاومتی تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی و سایر مداخلات شامل چهار هفته و هفته ای پنج روز بود. مداخلات عصاره گرده نخل و تستوسترون انانتات با دوزهای به ترتیب ۱۰۰ و ۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن اعمال شدند. ۴۸ ساعت پس از آخرین مداخله، حیوانات قربانی شدند و بافت پروستات برداشته شد. بافت منجمد برای اندازه گیری بیان ژن و پروتئین اوکلودین و نیز بیان ژن کلودین-۱ به آزمایشگاه فرستاده شد. جهت آنالیز داده ها از تحلیل دوراهه واریانس استفاده گردید (سطح معناداری: ۰/۰۵تستوسترون انانتات و گرده نخل، هرکدام به صورت مستقل موجب افزایش بیان ژن های کلودین-۱، اوکلودین و همچنین افزایش بیان پروتئین اوکلودین بافت پروستات شدند. استفاده هم زمان از تمرین و تستوسترون / گرده نخل اثر هم افزایی نسبت به مداخله تستوسترون و گرده نخل به تنهایی بر بیان پروتئین اوکلودین پروستات داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد گرده نخل و تستوسترون انانتات با یک الگوی مشابه بر متغیرهای پژوهش حاضر اثر گذاشته اند؛ بنابراین ممکن است استفاده از گرده نخل به عنوان جایگزینی طبیعی برای تستوسترون سنتتیک مطرح باشد.

Keywords:

Resistance training , Prostate , Testosterone , Palm pollen extract , Gene expression , تمرین مقاومتی , پروستات , تستوسترون , عصاره گرده نخل , بیان ژن