اثربخشی حسابرسی مستقل در بخش عمومی به عنوان حلقه ی انتهایی پاسخگویی

زمینه: حسابرسی در بخش عمومی جزء اساسی فرآیند کنترل و پاسخگویی است. هدف: هدف این پژوهش، بررسی میزان سودمندی و اثربخشی اجرای حسابرسی مستقل در نهادهای بخش عمومی است. روش ها:. داده های مورد نیاز برای تجزیه و تحلیل آماری فرضیه های پژوهش از ۱۰۲ شهرداری استان فارس و با استفاده از پرسش نامه ای حاوی ۴۴ سوال گردآوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری فرضیه های پژوهش از آزمون های «t یک نمونه ای» و «میانه» استفاده شده است. یافته ها: یافته های آزمون فرضیه های فرعی پژوهش حاکی از آن است که اجرای حسابرسی مستقل در شهرداری ها باعث شناسایی و پیشگیری موارد عدم رعایت قوانین، مقررات و بخش نامه های داخلی می شود. همچنین، اجرای حسابرسی مستقل، تا حدودی نسبت به کشف و اصلاح اشتباهات و تقلب-های احتمالی، اطمینان می دهد و تا حدودی باعث بهبود کنترل های داخلی می شود، با این وجود، از اثربخشی مناسبی در این خصوص برخوردار نمی باشد. افزون بر این، حسابرسی صرفه اقتصادی و کارایی و همچنین حسابرسی برنامه در شهرداری ها به نحو اثربخش اجرا نمی شود. یافته های آزمون فرضیه های اصلی پژوهش نیز بیانگر آن است که حسابرسی مالی در شهرداری ها تقریبا به نحو اثربخش اجرا می شود، با این وجود، از اثربخشی مناسبی برخوردار نیست؛ ولی اجرای حسابرسی عملیاتی در شهرداری ها اثربخش نیست. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها مدیران نهادهای بخش عمومی باید با دقت نظر بیشتری به حسابرسی توجه نمایند.

Keywords:

حسابرسی مستقل , شهرداری ها , نهادهای بخش عمومی , حسابرسی مالی , اثربخشی