پیش بینی معنای زندگی بر اساس ابعاد هویت در دانشجویان دانشگاه تنکابن

این پژوهش با هدف تعیین قدرت پیش بینی پذیری معنای زندگی بر اساس ابعاد هویت در دانشجویان دانشگاه تنکابن انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تنکابن در نیمسال دوم تحصیلی۱۳۹۸-۱۳۹۹ بودند. در این روش ابتدا فهرست اسامی تمامی دانشجویان نیمسال دوم تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ را به دست آورده، سپس به صورت تصادفی نمونه مورد نیاز انتخاب شدند و پرسشنامه ها برایشان ارسال گشد .با توجه به تعداد متغیرهای پیش بین به ازای هر متغیر پیش بین تعداد۵۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش در نظر گرفته خواهند شد. از بین دانشجویان ۱۵۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد (پرسشنامه معنای زندگی استیگر و همکاران (۲۰۰۶) و پرسشنامه ابعاد هویت چیک و همکاران (۲۰۰۲)) بوده و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی و رگرسیون خطی استفاده شد که نتیجه قدرت پیش بینی معنای زندگی توسط ابعاد هویت به ترتیب؛ هویت جمعی (۶۹۴/۰)، هویت اجتماعی (۵۴۷/۰)، هویت ارتباطی (۴۱۴/۰)، هویت شخصی (۲۴۷/۰) بودند. یافته های تحقیق نشان دادند که از بین ابعاد هویت، هویت جمعی از قدرت پیش بینی و ضریب همبستگی بالاتری برخوردار بود و هویت شخصی دارای کمترین مقدار قدرت پیش بینی و ضریب همبستگی بود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که تمامی فرضیه های تحقیق قدرت پیش بینی معنای زندگی را داشتند و همگی آن ها دارای تاثیر مثبت و معناداری بودند.

Keywords:

معنای زندگی , ابعاد هویت , دانشجویان