رتبه بندی فازی اثرات بالا آمدن آب زیرسطحی در شهرهای فاقد شبکه فاضلاب بر سازه های آبی زیرزمینی (مطالعه موردی شهر کرمان)

بالابودن آب زیرسطحی شهر کرمان بر تاسیسات سامانه های آب و فاضلاب شهری اثرات تخریبی و چندگانه ای گذاشته است. در این تحقیق جهت شناسائی و رتبه بندی مخاطرات آب زیرسطحی کرمان بر سازه های آبی زیرزمینی (شبکه های توزیع آب شرب شهری، شبکه جمع آوری فاضلاب شهری، خطوط انتقال آب و ایستگاه های پمپاژ زیرزمینی)، در ابتدا تحلیل وضعیت تراز آب زیرسطحی شهرکرمان انجام شد. آسیب ها با رویکرد تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) و رتبه بندی بونیسون باکلی انجام شد. طبق نتایج رتبه بندی فازی، مخاطرات مخرب بهداشتی زیست محیطی با وزن نسبی ۳۴/۰، اثرات مخرب فنی عملکردی با وزن نسبی ۲۷/۰، اثرات مخرب اقتصادی با وزن نسبی ۲۳/۰، اثرات مخرب سازه ای– فیزیکی با وزن نسبی ۱۵/۰ به ترتیب اولویت قرار داشتند. در دسته آسیب های فیزیکی، درجه اهمیت و ریسک مخاطرات تشدید خوردگی لوله ها- آرماتورها- بتن و غیره (۲۵/۰) بالاترین رتبه را دارا بود. بر اساس وزن های حاصله برای درجه ریسک آسیب مخرب فنی عملکردی، کاهش قابلیت اعتماد و اطمینان (۲۶/۰)، کاهش و تغییر توان هیدرولیکی، رسوب گذاری ، نفوذ ریشه گیاهان به داخل لوله ها و گرفتگی (۲۳/۰)، تغییر در کمیت و کیفیت آب و فاضلاب: نفوذ آب زیرزمینی به داخل شبکه و برعکس (۲۳/۰) در درجه بالاتر قرار داشتند. همچنین عامل درجه اهمیت و ریسک نشت آلاینده ها از داخل شبکه آبفا به آب زیرزمینی و برعکس (۲۶/۰) دارای بالاترین رتبه در دسته آسیب های مخرب بهداشتی زیست محیطی بود. درنهایت در دسته آسیب مخرب اقتصادی و هزینه ای نیز ریسک افزایش هزینه نگهداری- تعمیرات و بازرسی-های دوره ای(۳۱/۰) بعنوان مهم ترین اثر مخرب شناسایی شد.

Keywords:

رتبه بندی فازی , آسیب پذیری سازه های آبی , آب زیرزمینی , شبکه فاضلاب شهری , تحلیل سلسله مراتبی