تحلیل محتوای کیفی بخش تاریخ معاصرافغانستان در کتاب تاریخ صنف دوازدهم( باتاکید بر رویکرد های تغییر واصلاح)

نهاد آموزش وپرورش وظیفه ای خطیری در نسل سازی جامعه به عهده دارد ویکی از مهمترین مراکز سرمایه گذاری برای دریافت خروجی مطلوب در آینده­ای نه چندان دور محسوب می­گردد. لکن به اندازه ای که درتوصیف ازاهمیت این نهاد پژوهش هایی صورت گرفته؛ توجه ای کافی ولازم روی منابع ومتنی که محور وقلب حرکت دهنده واحیاء کننده این نهاد به شمار می رود مبذول داشته نشده است. جامعه امروزی افغانستان؛ از مشکل عدم انسجام در فعالیت­های آینده نگر آن، با اهداف اصیل وبنیادین این کشور رنج می برد که یکی از مظاهر این عدم انسجام، سیستم آموزشی وتحصیلی غیر موجه آن کشوراست زیرا آموزش جهت دهنده ورشد دهنده ی برنامه ریزی دراز مدت برای یک ملت واجتماع است. اما درحال حاضر کشور افغانستان با یکسری ساده انگاری در این نهاد مهم، برخورد کرده است. به طور نمونه آموزش وپرورش در برنامه ریزی های این کشور قدرت انتقال مفاهیم بلندی در زمینه های چون احساس توانایی تاثیر گذاری وعدم آن در تغییرات آینده را دارد. که از راه هایی چون تعامل های بین معلم وشاگرد، روش تدریس، محتوای آشکار وضمنی ممکن میشود. هدف از پژوهش حاضر پرداختن به یکی ازمنابع درسی صنف دوازدهم در مکاتب؛ یعنی کتاب تاریخ است که باروش تحلیلی وکیفی به تحلیل متن این کتاب به عنوان برنامه درسی آشکار وبرنامه درسی پنهان از منظر نقش آن در انتقال نوع رویکرد تغییر واصلاح پرداخته شده است.    یافته ها نشان داد که کشور افغانستان ومردم آن در تاریخ معاصربدون در نظر داشت توانایی ها ودستاورد های ملی وفرهنگی آنها، مردم  وابسته در نظر گرفته شده است. واین کتاب در حال انتقال دیدگاه برونزا ووابسته نسبت به تغییر به شاگردان می باشد.    دیدگاه غالب در این کتاب نگاه برون زا واستعماری نسبت به تغییر است. آن هم با روایت کاملا ارزش­مدار ومتاسب با ارزش های کنش گر ومورخ که به دانش آموز به طور ضمنی وبعضا صریح منتقل می شود .

Keywords:

آموزش وپرورش , برنامه درسی , محتوا , تغییر , رویکردها , برون زا , درون زا