ارزیابی برخی صفات فیزیولوژیک و عملکرد کینوا (.Chenopodium quinoa Wild) تحت تاثیر رژیم های مختلف آبیاری

کمبود آب یکی از انواع تنش های غیر زنده می باشد که تاثیرات منفی زیادی روی رشد و عملکرد محصولات زراعی دارد. شناخت سازوکارهای اثر تنش خشکی بر گیاه نقش مهمی در مدیریت رژیم های مختلف آبیاری به منظور مقابله با شرایط نامساعد محیطی و همچنین بهبود مدیرت عملکرد محصولات زراعی ایفا می کند. کینوا به عنوان محصولی که دارای ارزش غذایی بالایی می باشد در سال های اخیر توجه ویژه ای را به خود جلب کرده است. به منظور بررسی تاثیر دور و میزان آبیاری بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد کینوا آزمایشی در سال ۱۳۹۸ به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان واقع در دهگلان اجرا شد. در این آزمایش چهار دور مختلف آبیاری شامل ۴، ۸، ۱۲ و ۱۶ روز آبیاری به عنوان فاکتور اول و چهار سطح آبیاری شامل آبیاری کامل (صد درصد نیاز آبی گیاه)، ۷۵ درصد، ۵۰ درصد و ۲۵ درصد نیازآبی گیاه به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد تاثیر دور آبیاری و سطوح آبیاری روی محتوای نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشا، محتوای کاروتنوئید، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه، شاخص برداشت و محتوای پروتئین دانه معنی‎ دار شد. همچنین اثرمتقابل دور آبیاری و سطوح آبیاری روی محتوای کلروفیلa، کلروفیل b، کلروفیل کل و کارآیی مصرف آب عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه معنی دار شد. بیش ترین عملکرد دانه در دور آبیاری ۴ و ۸ روز یکبار به ترتیب میزان ۱۷۹۰.۷ و ۱۷۲۹ کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. آبیاری به میزان ۵۰ و ۲۵ درصد نیاز آبی گیاه باعث افت ۲۶ و ۵۶.۴۷ درصدی عملکرد دانه نسبت به تیمار شاهد گردید. با توجه به اینکه آبیاری به میزان ۷۵ درصد نیاز آبی گیاه عملکرد دانه را نسبت به شرایط شاهدکاهش نداد لذا می توان از این تیمار جهت آبیاری گیاه استفاده نمود.

Keywords:

آنتی اکسیدان , اسمولیت سازگار , کاروتنوئید , کلروفیل