مطالعه میزان شیوع سرمی آلودگی به لینگواتولا سراتا در بزهای استان ایلام با استفاده از آزمون الایزای خانگی

لینگواتولا سراتا عامل لینگواتولوزیس، یک بیماری انگلی مشترک بین انسان و حیوان  است. سگ سانان و نشخوارکنندگان به ترتیب میزبان های نهایی و واسط مهم این انگل هستند. هدف این مطالعه تعیین شیوع سرمی آلودگی به لینگواتولا سراتا در بزهای مناطق مختلف استان ایلام با استفاده از روش سنجش ایمنی جاذب مرتبط با آنزیم (الایزا) بود. طراحی آزمون  الایزا برای تشخیص آلودگی انگل در بزها با استفاده از آنتی ژن دفعی-ترشحی انگل، نمونه های سرم (۶۲ منفی و۴۰ مثبت) و کنژوگه-ضد IgG بز انجام شد. در مجموع ۸۰۵ نمونه سرم بز جمع آوری شده از پنج منطقه استان ایلام با آزمون الایزا آزمایش شد. شیوع سرمی آلودگی انگلی در بزهای استان ایلام ۵۷/۲۸ %، ایلام (مرکز) ۸/۶۵%، ، ایوان (شمال) ۴/۶۳%، دهلران (جنوب) ۲/۱۹%، چرداول (شرق) ۹/۱۶% و در مهران (غرب) ۹/۹% بود. شیوع سرمی بین مناطق مختلف استان بطور معنی داری متفاوت بود(۰۱/۰>P).  میزان شیوع بین جنس های نر و ماد به ترتیب ۲/۳۲%  و ۶/۲۴%  بود و اختلاف معنی داری بین دو جنس وجود داشت(۰۰۴/۰ =P). اختلاف معنی داری بین میزان آلودگی در گروه های سنی۲>-۱، ۳>-۲، ۴≤-۳ به ترتیب با ۷/۲۷%، ۵/۲۹%، ۳/۲۸% (۸۴۹/۰=P) و همچنین در گله های ساکن (۱/۲۹%) و کوچ رو( ۹/۲۶%) مشاهده نشد (۵۴۵/۰=P).نتیجه این مطالعه نشان داد که آزمون الایزا می تواند به عنوان یکی از روش های سرولوژی مناسب در تشخیص آلودگی به لینگواتولا سراتا در بز مورد استفاده قرار گیرد. به دلیل وجود آلودگی در دام های منطقه، اقدامات آموزشی، پیشگیرانه برای کنترل و مدیریت بیماری توصیه می گردد.

Keywords:

الایزا , آنتی ژن , ایلام , بز , لینگواتولا سراتا