مقایسه استدلال اخلاقی پرستاران بخش های مراقبت ویژه و دانشجویان پرستاری در برخورد با معضلات اخلاقی

مقدمه: پرورش مهارت های شناختی استدلال در دانشجویان یک ضرورت حیاتی است. پرستاران بخش های مراقبت ویژه با معضلات اخلاقی متعدد در بالین مواجه هستند. این پژوهش با هدف مقایسه استدلال اخلاقی پرستاران بخش های مراقبت ویژه و دانشجویان پرستاری در برخورد با معضلات اخلاقی انجام شد. روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال ۱۴۰۰با حضور ۵۱ پرستار بخش های مراقبت ویژه و ۵۱ دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گلستان با روش نمونه گیری تصادفی با تخصیص متناسب با حجم طبقه انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه استدلال اخلاقی کریشام(Crisham) ، جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل در سطح معناداری ۰۵/۰ و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج: آزمون تی مستقل تفاوت معناداری بین میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران (۹۲/۵±۶۸/۴۶ از مجموع ۶۶ نمره) و دانشجویان (۱۳/۷±۰۰/۴۷) نشان نداد (۴۰۵/۰=P). کارورزان پرستاری میانگین نمره استدلال اخلاقی بیش تری از کارآموزان کسب کردند و این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (۰۱۹/۰=P). بین جنسیت (۰۳۲/۰= P، ۸۹۵/۱t=)، وضعیت تاهل (۰۲۶/۰=P، ۹۹۳/۱t=) با میانگین نمره استدلال اخلاقی ارتباط معناداری مشاهده شد. بین نوع بخش، سابقه کار و میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران ارتباط معناداری به دست نیامد. بین سن، جنسیت و وضعیت تاهل دانشجویان با میانگین نمره استدلال اخلاقی ارتباط معناداری نبود. نتیجه گیری: میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران و دانشجویان پرستاری تفاوت معناداری نداشت. ضروری است آموزش اصول اخلاقی، تناقض ها و سناریوهای اخلاقی به طور جدی تر، مستمر در دوران تحصیل، بدو ورود به کار و پس از آن به منظور بهبود استدلال اخلاقی صورت گیرد.

مقایسه استدلال اخلاقی پرستاران بخش های مراقبت ویژه و دانشجویان پرستاری در برخورد با معضلات اخلاقی Keywords:

Morals , Ethical decision making , Nursing , Intensive Care Units , Nursing students , اخلاق , استدلال اخلاقی , پرستاری , بخش مراقبت ویژه , دانشجویان پرستاری