بررسی تاثیر گروه درمانی بر میزان اضطراب دانشجویان پرستاری در بخش روانپزشکی بیمارستان یحیی نژاد بابل

مقدمه: در پرستاران نگرش های استرس آور، نسبت به بیماران روانی وجود دارد که بر مراقبت از بیماران اثرات قابل توجهی دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر گروه درمانی بر میزان اضطراب دانشجویان پرستاری دختر بابل انجام شد. روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، نمونه پژوهش شامل ۳۶ نفر از دانشجویان دختر ترم ۵ پرستاری دانشگاه آزاد بابل بود که به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون به مدت ۶ جلسه در جلسات گروه درمانی شرکت نمودند در حالی که گروه کنترل دوره کارآموزی معمول را گذراندند و این جلسات را نداشتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک و پرسشنامه اضطراب آشکار اشپیل برگر (Spielbergerr) بود. داده ها با استفاه از آزمون تی و آنالیز کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: قبل از گروه درمانی میانگین سطح اضطراب در دو گروه آزمون و کنترل به ترتیب ۵۴/۶±۱۶/۴۰ و ۴۷/۶±۷۲/۴۰ (از مجموع ۸۰ نمره) بود، ولی پس از گروه درمانی میانگین نمره اضطراب در گروه آزمون ۲۳/۸±۴۴/۳۱ و در گروه کنترل به ۹۱/۶±۸۸/۳۸ بود. طبق نتایج آزمون آنالیز کوواریانس دو گروه بعد از آزمون به طور معناداری (۰۵/۰>p) از نظر سطح اضطراب متفاوت بودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مبتنی بر اثربخشی گروه درمانی در کاهش اضطراب دانشجویان پرستاری دختر در بخش روانپزشکی پیشنهاد می شود قبل از حضور دانشجویان در بخش های روانپزشکی برگزاری کلاس های آموزشی در زمینه نحوه برخورد صحیح با بیماران و روند مصاحبه نظام یافته برگزار گردد.

Keywords:

Group Therapy , Anxiety , Nursing Students , گروه درمانی , اضطراب , دانشجویان پرستاری , بخش روان پزشکی