ساختار گزارش صبحگاهی در گروه های اصلی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بر اساس استانداردهای ملی موقعیت های آموزش بالینی

مقدمه: گزارش صبحگاهی، کنفرانس های مبتنی بر مورد را توصیف می کند که استادان، دستیاران و سایر دانشجویان پزشکی برای ارائه موارد بالینی پذیرفته شده در شب گذشته در آن شرکت می کنند. دراین پژوهش با در نظر گرفتن استانداردهای ملی، نحوه برگزاری جلسات گزارش صبحگاهی بیمارستان های آموزشی شهرکرد بررسی گردید. روش ها: در این پژوهش توصیفی–مقطعی، براساس استانداردهای ملی ابلاغ شده از سوی وزارت بهداشت و مرور مطالعات، چک لیست بررسی نحوه برگزاری جلسات گزارش صبحگاهی طراحی گردید. مشاهده گر با حضور در ۲۲جلسه گزارش صبحگاهی( به صورت سرشماری) چک لیست را تکمیل نمود و در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص های آماری توصیفی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: در گزارش صبحگاهی های بررسی شده میانگین طول مدت جلسات ۶۹/۱۳±۳۶/۴۹ دقیقه بود. در۲۰ (۹/۹۰%) گزارش صبحگاهی، اساتید گرداننده بحث بودند. در ۱۶ گزارش (۳/۷۷%) شیوه ارائه مطالب پرسش و پاسخ بود و اساتید فقط سوال می پرسیدند. در ۱۴ مورد (۶/۶۳%) یک بیمار معرفی شد و در ۱۲ مورد (۵/۵۴%) فرد معرفی کننده کارورز بود. بیش ترین بیمارانی که در جلسات گزارش صبحگاهی معرفی شدند بیماران پیچیده با فراوانی۵۰% (۱۱مورد) و بعد ازآن بیماران شایع با فراوانی۶/۱۳% (۳مورد) بودند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ساختار کلی جلسات گزارش صبحگاهی گروه های مورد بررسی قابل قبول است و گروه ها به برگزاری آن پای بندند اگرچه در برگزاری جلسات ایرادات و نقص هایی وجود دارد. بنابراین اطلاع از نقاط قوت وضعف و ترغیب گروه ها باعث خواهد شدکه شرایط جلسات ارتقا یابد و به آموزش بالینی موثر کمک نماید.

Keywords:

Morning report , morning report standard , clinical training , medical student , گزارش صبحگاهی , استاندارد گزارش صبحگاهی , آموزش بالینی , دانشجوی پزشکی