مطالعه تطبیقی فرم شهری و تاثیر آن بر شیوه سفر (مورد پژوهی: بافت قدیم، میانی، جدید در شهر مشهد)

گسترش شهرنشینی و عرضه ی خودرو باعث رشد ناموزون شهری، بروز آلودگی هوا، تصادفات و مشکلات ترافیکی شده است. عدم انتخاب شیوه مناسب سفرهای درون شهری توسط شهروندان موجب تشدید این چالش ها گردیده است. فرم شهر، بر نحوه آمدوشد شهروندان تاثیرات متقابلی دارد و می تواند موجب استفاده زیاد از خودروی شخصی برای دسترسی به کارکردهای شهری گردد. این پژوهش باهدف بررسی تطبیقی تاثیر مولفه های فرم شهر بر شیوه سفر در بخش حمل ونقل در سه نوع بافت قدیم، میانی و جدید در شهر مشهد مطالعه شده است که بیانگر چگونگی تاثیرگذاری متغیرهای فرم شهری بر شیوه سفرهای درون شهری شهروندان است. روش تحقیق در پژوهش حاضر متغیرمحور، کمیﹼ است و از پرسشنامه و بررسی اسناد و مدارک جهت جمع آوری داده ها و مقایسه استفاده گردیده است. ابزار تحلیل داده ها تحلیل همبستگی و رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر وجود ارتباط بین متغیرهای فرم شهری و شیوه سفر به میزان ۲۶ درصداست و شهروندان ساکن در بافت قدیم، با اختلاط کاربری بالا، الگوی سفر متفاوت تری نسبت به ساکنین سایر بافت ها دارند. یافته های این پژوهش در برنامه ریزی حمل ونقل شهری و مدیریت تقاضای سفر کاربرد دارد.

Keywords:

الگوی سفر , بافت شهر , حمل ونقل , شیوه سفر , فرم شهر