بررسی تاثیر عوامل اجتماعی موثر بر میزان مشارکت اولیا در امور مدارس در همدان

کارکرد مدرسه به­ عنوان یکی از نهادهای آموزشی و تربیتی، تعلیم و تربیت است که بدون مشارکت اولیا قابل تحقق نیست. در این راستا پژوهش حاضر مشارکت اولیا را به­عنوان یک کنش اجتماعی (از منظر جامعه­شناسی) در نظر می گیرد و هدف کلی آن شناسایی وضعیت مشارکت اولیا و بررسی عوامل اجتماعی موثر بر آن می باشد. روش این پژوهش پیمایش است و نمونه شامل ۲۵۰ نفر از اولیای ۱۲۸۲۰ دانش آموز دختر مقطع دوم متوسطه ­ی همدان در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ است. در سطح رفتاری، ارتباط مشارکت اولیا در شش بعد؛ امور اجتماعی، پرورشی، آموزشی، ارتباط خانه و مدرسه، ارتباط با کارکنان و دانش آموزان، امور مالی با متغیرهای اعتماد نهادی، پایگاه اجتماعی اقتصادی، بی قدرتی، باورهای قالبی، تمایل فردی و خوداثربخشی بررسی می گردد. بر مبنای نتایج پژوهش متغیرهای اعتماد نهادی، تمایل فردی و خوداثربخشی رابطهی مستقیم و معنادار و متغیر بی قدرتی رابطهی معکوس و معنادار با میزان مشارکت اولیا دارد، این در حالیست که متغیرهای باورهای قالبی و پایگاه اجتماعی اقتصادی رابطهی معناداری با مشارکت اولیا ندارند و ۱۶ درصد از تغییرات مشارکت اولیا با متغیرهای اعتماد نهادی و خوداثربخشی توضیح داده می شود. کم ترین میزان مشارکت در زمینه ی مشارکت مالی و بیش ترین میزان؛ مربوط به امور آموزشی است.

Keywords:

Parents Participation , Senior High Schools , Institution Trust , Self Efficacy , Powerlessness , Social and Economic Status , Stereotype , Personal Attitude