استخراج تریگونلین از پلاسما با استفاده از کامپوزیت مغناطیسی جدید از طریق به کار گیری طراحی آزمایش

در پژوهش حاضر ترکیب بنتونیت/نانوذرات آهن/بتاسیکلودکسترین (B/I/C) به عنوان یک جاذب موثر به منظور جداسازی و پیش تغلیظ تریگونلین سنتز و شناسایی شد. شرایط تجربی برای یافتن متغیرهای مهم به منظور جذب سطحی تریگونلین روی جاذب بنتونیت/ بتاسیکلودکسترین/ نانوذرات آهن شامل زمان ، مقدار جاذب وpH بود. برای عمل واجذب متغیرهایی مثل دما ، غلظت سدیم کلرید ، زمان و حجم محلول نمک مورد بررسی قرار گرفتند میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM)، طیف سنجی مادون قرمز (FT-IR)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM)، مغناطیس سنج نمونه ارتعاشی (VSM)، آنالیز سطح BET و پراش پرتوایکس ( (XRD )برای تعیین ساختار جاذب سنتز شده مورد استفاده قرار گرفتند. سپس طراحی آزمایش به منظور بهینه سازی فاکتورهایی که فرایند استخراج را تحت تاثیر قرار می دهند به کار برده شد. تریگونلین در نمونه های پلاسما استخراج و با روش HPLC-UV اندازه گیری شد. روش MSPE (استخراج فاز جامد مغناطیسی) به طور موثر قادر به استخراج تریگونلین بود. منحنی کالیبراسیون درگستره غلظتی ۱۰-۰.۰۵ میکروگرم بر میلی لیتر خطی با ضریب همبستگی (۰.۹۹۹۸)، به دست آمد. حد تشخیص (LOD) و حد کمی سازی (LOQ) روش به ترتیب ۰.۰۰۵، ۰.۰۱۸ میکروگرم بر میلی لیتر و میزان بازده استخراج ۱۱۴ درصد به دست آمد. این جاذب به طور موفقیت آمیزی برای اندازه گیری تریگونلین در پلاسما به کاربرده شد.

Keywords:

تریگونلین , بتاسیکلودکسترین , بنتونیت , استخراج فاز جامد مغناطیسی , پلاسما