استفاده از منطق فازی در مکان یابی محل های تغذیه مصنوعی آبخوان با تلفیق روشهای AHP و FTOPSIS

موفقیت طرحهای تغذیه مصنوعی مستلزم شناسایی مکان مناسب برای احداث طرح تغذیه است. استفاده از نظریه مجموعه فازی در مکان یابی پروژه ها، امکان استفاده از اطلاعات کیفی و غیر قطعی را به تصمیم گیر می دهد. براین اساس در تحقیقات جدید مکان یابی پروژه ها به روش تصمیم گیری چند معیاره با استفاده از منطق فازی مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله با رویکرد نو مکان یابی محل های تغذیه مصنوعی با استفاده از منطق فازی با ترکیب روشهای FTOPSIS و AHPدر محیط رستر نرم افزار GIS انجام شده است. روش FTOPSIS یکی از روشهای تصمیم گیری چند معیاره است که با کاربرد منطق فازی در روش TOPSIS توسعه یافته است. با انتخاب دشت شمیل و آشکارا به عنوان مطالعه موردی روش پیشنهادی، معیارهای شیب، هدایت الکتریکی، نیروی سیل خیزی، زمین شناسی، کاربری زمین و عمق آبهای زیرزمینی برای انتخاب محل های مناسب تغذیه مصنوعی مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از منطق فازی نظر تصمیم گیر در قالب اعداد فازی مثلثی در وزن دهی به طبقات این معیارها اعمال شده است. برای اعتبار دهی به روش پیشنهادی نتایج آن با نتایج به دست آمده از روش AHP مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که استفاده از روشهای تصمیم گیری چند معیاره برای طراحی ساختار، ارزیابی و اولویت بندی گزینه های تصمیم و به کارگیری GIS برای تجزیه و تحلیل حجم بالای داده های جغرافیایی در کنار منطق فازی به منظور استفاده از واژه های زبانی در قضاوت کارشناسانه ابزار کارامدی را برای مکان یابی محل های تغذیه مصنوعی فراهم می کند.

Keywords:

AHP , Artificial recharge , FTOPSIS , GIS , Site Selection