سهم ترسیب کربن در تعدیل اثر گرمایش جهانی مناطق شهری(مطالعه موردی:شهر شیراز)

افزایش غلظت دی اکسید کربن و دیگر گازهای گلخانه ای در جو زمین به عنوان اصلی ترین عامل تغییرات اقلیمی است. ذخیره کربن در خاک یکی از راههای به دام انداختن کربن اتمسفری و کاهش آلودگی در شهرها می باشد. این پژوهش با هدف بررسی میزان ذخیره کربن خاک تحت پوشش های علفی، بوته، درختی و درختچه در کاربری های انسان ساخت (شهری) شامل بولوار، پارک شهری، مکان های صنعتی، باغچه های منازل مسکونی و همچنین کاربری های کشاورزی، باغ زراعی و مرتع انجام شد. به این منظور در محدوده غرب شهر شیراز در کاربری های مذکور از عمق های ۱۰-۰ و۵۰-۱۰ سانتی متر طبق روش تصادفی سیستماتیک نمونه برداری به عمل آمد. تجزیه های آماری در قالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی نامتعادل انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد ذخیره کربن آلی خاک تحت پوشش درختی و درختچه در مقایسه با پوشش های بوته و علفی افزایش معناداری داشته است. کاربری باغ ثمری با مقدار کربن ذخیره شده ۳/۸ تن در هکتار افزایش معناداری در ترسیب کربن در مقایسه با سایر کاربری ها داشته است. بنابراین افزایش درختکاری در کنار سایر پوشش ها در دراز مدت می تواند منجر به افزایش ذخیره کربن خاک گردد.

Keywords:

تغییر اقلیم , گازهای گلخانه ای , ذخیره کربن آلی خاک