اولویت بندی مناطق شهری بر اساس نیاز به توسعه فضاهای سبز؛ مورد مطالعه مناطق پانزده گانه کلان شهر اصفهان

فضای سبز در شهرها، یکی از مهم ترین عوامل موثر بر کیفیت زندگی شهروندان می باشد تا حدی که از آن به عنوان یکی از شاخص های مهم توسعه یافتگی سکونتگاه ها یاد می شود. ضرورت ایجاد کاربری های جدید شهری برای پاسخگویی به نیازهای روزافزون شهرنشینان و نگاه سوداگرانه به محیط شهری در کنار عدم برنامه ریزی صحیح در زمینه مکان یابی و توسعه فضاهای سبز شهری به تدریج موجب کاهش سهم فضای سبز در میان کاربری های شهری شده است. هدف این مقاله ارائه روشی نوین جهت اولویت بندی نیاز به توسعه فضای سبز در مناطق شهری می باشد. بدین منظور مناطق پانزده گانه شهر اصفهان ازنقطه نظر نیازمندی مناطق به توسعه فضای سبز مورد ارزیابی و اولویت بندی قرارگرفته اند. در راستای نیل به هدف مقاله، ابتدا ۱۸ متغیر محیطی که در مکان یابی فضاهای سبز شهری موثر هستند از ادبیات نظری موضوع استخراج و داده های مرتبط با این ۱۸ متغیر از طریق اسناد و اطلاعات مختلف برای هر یک از ۱۵ منطقه شهر اصفهان مهیا گردیده است. سپس با استفاده از مدل F’ANP شاخص مرکب "نیاز به توسعه فضای سبز" محاسبه شده و بر اساس آن اولویت بندی انجام شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که مناطق ۸ و ۱۰ به ترتیب دارای بیشترین اولویت و منطقه ۹ دارای کمترین اولویت جهت توسعه فضاهای سبز شهری می باشند.

Keywords:

اولویت بندی توسعه فضای سبز , معیارهای مکان یابی فضای سبز , مدل F’ANP , مناطق پانزده گانه شهر اصفهان