هیپرگلوبولینمی و افزایش ناپایداری اسمزی غشای گویچه های قرمز میزبانان واسط آلوده به انگل زئونوتیک لینگواتولا سراتا

این مطالعه به منظور تعیین شیوع آلودگی در گوسفندان و بزها با روش مشاهده ی انگل در غدد لنفاوی مزانتر و هماگلوتیناسیون غیرمستقیم و همچنین بررسی تغییرات پروتئین سرم و ناپایداری اسمزی غشای گویچه های قرمز در دو گروه آلوده و غیر آلوده صورت گرفته است. تعداد ۷۹۱ نمونه ی خون و غدد لنفاوی مزانتر از گوسفندان (۴۵۶) و بزهای (۳۳۵) کشتار شده در کشتارگاه شهر اهواز (استان خوزستان) جمع آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که ۸/۷ درصد از کل نشخوارکنندگان در تحقیق حاضر آلوده به لینگوآتولا سراتا بودند. میزان درصد آلودگی به تفکیک در گوسفندان ۷/۵ درصد و در بزها ۷/۱۰ درصد تخمین زده شد. غلظت پروتئین کل، آلبومین و همچنین نسبت آلبومین به گلوبولین کاهش معنی دار و میزان گلوبولین افزایش معنی داری در گروه آلوده نسبت به گروه غیرآلوده، در هر دو گروه حیوان مورد نظر داشتند. در بررسی نتایج آزمون ناپایداری اسمزی غشا مشخص شد، ناپایداری غشای گویچه های قرمز در گروه های آلوده به لینگواتولا سراتا نسبت به گروه غیرآلوده در هر دو گروه حیوان مورد مطالعه، افزایش یافته است. در مجموع مطالعه ی حاضر نشان می دهد که آلودگی گوسفندان و بزها به لینگواتولا سراتا در ایران وجود دارد. همچنین این انگل باعث ایجاد تغییرات در پروتئین های سرم نشخوارکنندگان کوچک آلوده می شود. احتمالا در آلودگی به این انگل استرس اکسیداتیو ایجاد شده و باعث آسیب به ساختار گویچه قرمز و افزایش ناپایداری اسمزی آن ها می گردد.

Keywords:

پروتئین , لینگواتولا سراتا , میزبانان واسط , ناپایداری اسمزی غشا