بررسی امکان جذب بیلی روبین توسط نانوسلولز با روش بیوانفورماتیک: معرفی یک نانوجاذبطبیعی برای تشخیص و درمان بیماری زردی نوزادان

زردی نوزادان یا هایپربیلی روبینمی نوزادی به معنی زرد شدن رنگ پوست نوزادان بوده و در ۶۰ درصد نوزادان مشاهده میشود. بیلیروبین یکی از پیگمان های زردرنگ صفراوی است که از شکست و تجزیه طبیعی هموگلوبین حاصل می شود و عاملرنگ زرد ادرار و رنگ قهوه ای مدفوع است. عدم درمان زردی سبب اسیب مغزی و انسفالوپاتی و فلج مغزی و کرنیکتروسمی شود. در طی این تحقیق امکان جذب بیلی روبین توسط نانوذرات نانوسلولز، با روش داکینک مولکولی بررسی شد. برایانجام کار نخست فایل مولکول بیلی روبین با پسوند .mol را از دیتابیس Pubchem استخراج و سسپس در نرم افزارHyperchem فرمت .pdb از آن بدست آمد. در این نرم افزار بیهنه سازی ساختار نیز انجام و ساختار سه بعدی بهینه شدهمورد استفاده قرار گرفت. همچنین ساختار سه بعدی نانونانوسلولز نیز از دیتابیس PDB استخراج گردید و در کامپیوترذخیره شد. برای انجام داکینگ مولکولی از سایت HDOCK استفاده و بعد از ارائه فایل pdb از بیلی روبین و نانونانوسلولزانرژی داکینگ و RMSD مدل های ارائه شده مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. این مطالعه نشان داد امکان اتصال مولکولبیلی روبین روی قسمت های مختلف نانونانوسلولز وجود داشته و در بهترین جایگاه انرژی داکینگ ۷۷.۴۴ - کیلوکالری برمول و RMSD حدود ۲۰.۳۲ آنگستروم بود.

Keywords:

بیماری زردی نوزادان , نانوجاذب سلولز , بیلی روبین , بررسی بیوانفورماتیک