تعیین ارزش تغذیه ای و گوارش پذیری تفاله گوجه فرنگی قبل و بعد از روغن گیری در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) و بررسی میزان تجزیه پذیری لیکوپن به روش درون شکمبه ای (in situ)

در این مطالعه، ارزش تغذیه ای و گوارش پذیری تفاله گوجه فرنگی قبل و بعد از روغن گیری اندازه گیری شد. میزان لیکوپن تفاله گوجه فرنگی و نرخ ناپدید شدن شکمبه ای لیکوپن تعیین شد. در آزمایشی برون تنی در قالب طرح کاملا تصادفی، میزان تولید گاز برای تفاله گوجه فرنگی قبل و بعد از روغن گیری اندازه گیری شد. میزان ناپدید شدن ماده خشک و لیکوپن تفاله گوجه فرنگی با استفاده از گاوهای فیستولادار در زمان های صفر، دو، شش، ۱۲، ۲۴، ۳۶، ۴۸ و ۷۲ و ۹۶ ساعت از انکوباسیون بررسی شد و فراسنجه های تجزیه پذیری شامل بخش سریع تجزیه، کند تجزیه، ثابت نرخ تجزیه، پتانسیل تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر برآورد شدند. نتایج نشان داد مقدار لیکوپن در تفاله ۱۶۸ میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک بود. تفاله گوجه فرنگی روغن گیری شده دارای مقادیر بیش تری پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی در مقایسه با تفاله گوجه فرنگی بود. فراسنجه های تولید گاز، گوارش پذیری ماده آلی و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر تفاله روغن گیری شده بیش تر، ولی غلظت نیتروژن آمونیاکی آن کم تر از تفاله گوجه فرنگی بود. بخش سریع تجزیه، کند تجزیه، ثابت نرخ تجزیه، پتانسیل تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر برای ماده خشک به ترتیب ۳۲/۹، ۱/۵۷، ۰۷/۰، ۴/۶۶ و ۳/۴۹ و برای لیکوپن ۸۷/۳، ۱/۴۲، ۰۷۶/۰، ۹/۴۵ و ۱/۳۴ بود. در نتیجه، میزان تجزیه پذیری لیکوپن در شکمبه حدود ۳۰ درصد بود به این معنی که حدود ۷۰ درصد لیکوپن از شکمبه عبور می کند. علاوه بر این، تفاله گوجه فرنگی روغن گیری شده ارزش خوراکی مناسبی برای استفاده در تغذیه نشخوارکنندگان را دارد.

Keywords:

آنتی اکسیدان , تجزیه پذیری , تفاله گوجه فرنگی , روغن , لیکوپن , نشخوارکنندگان