سنجش میزان تاب آوری شهری در مقابل بیماری پاندمیک کووید-۱۹، نمونه موردی: شهر ارومیه

در سال های اخیر با توجه به وقوع مشکلات و مسائل ناشی از بحران های طبیعی و غیر طبیعی و مخصوصا با انتشار ویروس کووید-۱۹ در سراسر کره زمین، مطالعه درباره ی مفاهیم تاب آوری در مقیاس های شهری و منطقه ای توجه ویژهای را به خود جلب کرده است. در راستای همین موضوع در این پژوهش، عوامل موثر که موجب اخلال زندگی عادی در زمان وقوع بحران ها با اولویت بخشی بحران های همه گیر (کووید-۱۹) بررسی شده است و میزان تاثیر این عوامل بر شهر ارومیه ارزیابی گردد است تا میزان تاب آوری شهر ارومیه در مواجهه با ویروس کووید-۱۹ مشخص شود. در پژوهش حاضر در تبیین ادبیات موضوع از مطالعات کتابخانه ای و برای جمع آوری اطلاعات باتوجه به ماهیت تحقیق از روش های اسنادی استفاده شده است و باتوجه به ارائه راهبرد ها افق طرح به صورت طولی و برای یک مقطع خاص نمی باشد و تحقیق حالت کمی دارد و به پیش بینی و تبیین زمان حال و آینده از نوع ماهیت کاربردی برای مورد مطالعه ی شهر ارومیه می باشد. با مشخص کردن میزان تاب آوری شهر ارومیه و نمایان شدن نقاط قوت و ضعف در زمان انتشار ویروس کووید-۱۹ میتوان به صورت اصولی و در راستای تقویت نقاط قوت، مقابله و خنثی سازی نقاط ضعف به ارایه راهبردها پرداخته شود. برای ارزیابی میزان تاب آوری معیارها در ۴ بعد اصلی کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و نهادی تقسیم شده اند و با استفاده از روش مجموع میانگین انحراف از حد بهینه شاخص ها، امتیاز هر معیار با حد بهینه و امتیاز هر بعد محاسبه گردیده است و در نهایت امتیاز تاب آوری کلی شهر ارومیه با امتیاز ۶۹۲/۰ در محدوده مستعد بحران قرار گردیده است.

Keywords:

تاب آوری , بیماری پاندمیک , کووید-۱۹ , روش مجموع میانگین انحراف از حد بهینه , ارومیه.