هم نامی یک حرف اضافه و یک ضمیر در گونه گفتاری کرمان
Publish place: Language and linguistics، Vol: 13، Issue: 25
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 161
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LSI-13-25_005
تاریخ نمایه سازی: 17 دی 1401
Abstract:
حروف اضافه و ضمایر دو مقوله واژگانی کاملا متفاوت و مجزا در زبان ها محسوب می شوند. پژوهش حاضر به بررسی واژه «خود» در گونه گفتاری کرمان می پردازد که از یک سو، مانند فارسی معیار، کارکرد ضمیر انعکاسی و تاکیدی را دارد و از سوی دیگر معادل حرف اضافه «با» در فارسی معیار است. درواقع، با دو واژه «خود» در این گونه گفتاری مواجه هستیم. داده های مورد بررسی در این پژوهش برگرفته از تعدادی از منابعی است که به ضرب المثل ها و اصطلاحات رایج در گونه گفتاری کرمان پرداخته اند. از میان این ضرب المثل ها، مواردی که در آنها واژه «خود» به کار رفته، استخراج شده است. در تعدادی از این ضرب المثل ها واژه «خود» کارکرد حرف اضافه دارد و در تعدادی کارکرد ضمیر انعکاسی و تاکیدی. این واژه در کارکرد حرف اضافه در گونه گفتاری کرمان توزیع نحوی کاملا مشابه حرف اضافه «با» در فارسی معیار را داراست و در کارکرد به عنوان ضمیر انعکاسی و تاکیدی نیز کاملا مشابه فارسی معیار عمل می کند. نتایج پژوهش حاکی از این است که رابطه معنایی هم نامی میان دو واژه «خود» در این گونه گفتاری برقرار است و دلیل این هم نامی پدیده زبانی دستوری شدگی در زبان هاست.
Keywords:
Authors
مهدیه اسحاقی
دانشگاه تهران
آزاده شریفی مقدم
دانشگاه شهید باهنر کرمان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :