تحلیل فضایی پایداری محیط زیستی در بخش مرکزی شهر اردبیل

هدف این پژوهش بررسی وضعیت پایداری محیط­زیستی در بخش مرکزی شهر اردبیل به منظور هدایت برنامه­ ریزی و مدیریت شهری در جهت ارتقاء پایداری است. داده­ های مورد تحلیل از منابع اسنادی و همچنین از پیمایش صورت گرفته بر روی نمونه آماری شهروندان ساکن به­ دست آمده ­اند. با توجه به مختصات نقاط برداشت، از داده­ های پیمایشی یک لایه شیپ نقطه­ ای فایل فراهم آمده و شیپ فایل­های اسنادی نیز با نقاط یادشده انطباق یافته و در مجموع یک لایه واحد نقطه­ ای را تشکیل داده­ اند که مبنای تحلیل­ها قرار گرفته است. تحلیل­ها با استفاده از پارامترهای آمار توصیفی بر روی جدول مربوط به نقشه تولید شده با امکانات درون­ یابی سیستم­ اطلاعات جغرافیایی صورت گرفته است. یافته ­ها دلالت بر این دارندکه محدوده مطالعاتی در سطح متوسط و نزدیک به پایین از پایداری محیط­زیستی قرار گرفته است. میانگین ارقام مجموع ۱۹ شاخص پایداری مورد بررسی ۲/۴۸ بوده که پایین­تر از رقم متوسط (۳) است. تنها وجه مثبت از پایداری، میانگین طول سفرهای شهری است. رقم مربوط به ۱۸ شاخص دیگر سطح پایینی از پایداری را نشان می ­دهند. به لحاظ فضایی گرچه نابرابری حادی مشهود نیست اما در هسته­ های مرکزی محدوده، سطح پایداری پایین­تر و در حواشی شمال­ غربی و جنوب بالاتر است. به عنوان نتیجه ­گیری باید گفت که ارتقاء سطح پایداری از سویی مستلزم ایجاد و درونی سازی فرهنگ مربوط است که بایستی با آموزش و آگاهی­ بخشی حاصل گردد و از سوی دیگر مرهون تجدید نظر در مقررات ساختمانی و شهرسازی با محور قرار دادن پایداری محیط زیستی و توسعه فضای سبزاست.

Keywords:

Spatial analysis , Environment , Sustainability , Urban central district , Ardebil , تحلیل فضایی , محیط زیست , پایداری , بخش مرکزی , اردبیل